Studiuesit, filluan të ishin kuriozë se si foshnjat reagojnë në barkun e nënës kur vunë re që shumë shpejt pas lindjes, foshnjat tregojnë një preferencë për zërin e nënës së tyre. A i mësuan foshnjat zërat e nënave të tyre ndërsa ishin akoma në mitër? Apo thjesht e dinin automatikisht kush ishin nënat e tyre për nga natyra?
Tani e dimë që foshnjat fillojnë të mësojnë për botën jashtë mitrës ndërsa ata janë akoma brenda mitrës shkruan VeryWellFamily.
Edhe pse mund të mendoni se “të qarat” si diçka që është shumë e thjeshtë, në të vërtetë ka shumë gjëra që hyjnë në këtë proces.
Në mënyrë që një fëmijë të arrijë të qajë, duhet të ketë shumë koordinim midis sistemeve të shumta në trup, përfshirë muskujt e fytyrës, rregullimin e rrugëve të frymëmarrjes dhe vet frymëmarrjen përcjell Gazeta Shneta.
Një studim i vitit 2004 tregoi se ekziston edhe një komponent jo-vokal dhe vokal për të qarë. Pra, kur një fëmijë fillon të mësojë se si të qajë në bark, ata po shfaqin anën jo-vokale të një të qare.
Por, ajo që është më e rëndësishmja për të njohur me një foshnjë të qarë është se klithma neonatale është një moment historik i rëndësishëm i zhvillimit.
Një fëmijë duke qenë në gjendje të qajë tregon se truri i tërë sistemi nervor dhe trupi i tij / saj janë duke punuar si duhet për të arritur të qarat gjë që dëshmohet pas lindjes së menjëhershme.
E qara siguron që foshnja të jetë në gjendje t’i sinjalizojë një nënë se i duhet asaj ndihmë, është në shqetësim, ose duhet të zhvendoset nga një situatë kërcënuese dhe është fjalë për fjalë një mekanizëm mbijetese.
Përgjigja e shkurtër është se po, foshnjat qajnë në bark, por shkencëtarët nuk janë të sigurt se në çfarë shkalle të saktë. Një fëmijë që qan në mitër mund të duket pak më ndryshe sesa një fëmijë që qan jashtë mitrës përfunduan ata. /Gazeta Shneta/