Kjo nënë ka punuar si surrogate, por që për mrekulli ajo në fakt ishte shtatëzënë me binjak, prandaj njëri prej tyre ishte i saj.
Surrogatia është një fenomen që po përhapet me të shpejtë në mbarë botën përfshirë Amerikën, Australinë por edhe në vendin tonë vetëm se ka raste të tilla ndonëse në numër më të vogël.
Raportet më të fundit në dispozicion nga Qendrat Amerikane për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve dhe Shoqëria për Teknologjinë Riprodhuese tregojnë se numri i foshnjave të lindura nga surrogatizmat pothuajse u dyfishua ndërmjet viteve 2004 dhe 2008, nga 738 foshnja të lindura në gati 1400.
Por këto shifra besohet të jenë maja e ajsbergut, sepse jo të gjithë raportojnë këtë lloj lindjeje.
Megjithatë një grua e quajtur Jessica Allen, zbuloi se procesi mund të jetë i çrregullt dhe i ndërlikuar dhe ajo dëshiron që zëri i saj të dëgjohet.
Këtu, Allen 31 vjeçare nga Kalifornia, ku surrogacia komerciale është e ligjshme, tregon historinë e saj të jashtëzakonshme.
“U shkrua në kontratën time prej 35,000 dollarëve amerikanë që më lejohej një orë me të porsalindurit para se të liroheshin nga njësia e maternitetit, vetëm për të kontrolluar se si ishin.
Por zonja Liu dhe foshnjat, Mike dhe Max tashmë ishin larguar nga spitali.
Unë nuk e kisha marrë as edhe një shikim të shkurtër të binjakëve, kur ato u hoqën nga barku im dhe u dërguan në njësinë e kujdesit intensiv neonatal. Të nesërmen, nëna e tyre më dha një vizitë 10-minutëshe dhe më tregoi një foto në celularin e saj.
“Uau! Ata duken ndryshe, “i thashë, para se ajo të rrëmbejë pajisjen.
Pak e dija se do ta godisja gozhdën në kokë. Jo vetëm që Mike dhe Max nuk ishin identikë ata kishin ADN plotësisht të ndryshëm nga njëri-tjetri.
Mike duket të jetë një fëmijë aziatik, dhe ishte Liu foshnja biologjike e burrit të saj.
Unë i thashë agjencisë në një mënyrë të pasigurt, “Ne duam djalin tonë”, por ne do të ishim ende përgjegjës për projektligjin nëse e mbajmë atë, shkruan Kidspot, transmeton Gazeta Shneta.
Ishte sikur Max ishte një mall dhe ne paguanim për të miratuar mishin dhe gjakun tonë.
Një punonjës i rastit nga agjencia tha gjithashtu se i detyrohemi atij një shtesë prej 7,000 dollarëve amerikanë për shpenzimet që ajo kishte bërë për burokracinë dhe për kujdesin ndaj djalit tonë.
Kemi shpenzuar 3,000 dollarë amerikanë për një avokat, dhe ka pasur shumë bisedime të tensionuara mes nesh, avokatit tonë dhe Omega. Ishte një betejë e vështirë, por agjencia më në fund uli “tarifën” që i detyrohemi Liusit në zero.
Dhe kështu, më 5 shkurt më në fund takova një punëtor nga Omega në një parking në Starbucks, ku ajo e dorëzoi djalin tonë, të cilin e kemi riemëruar Malachi.
Momenti ishte tepër emocional dhe fillova ta përqafoja dhe ta puth djalin tim.
Tani është gati nëntë muaj që kur kemi Malachi, dhe ai po bën mirë. Ai është i bukur. Ai është i shëndetshëm dhe personaliteti i tij është i qeshur. Ai i do vëllezërit e tij të mëdhenj, po mëson të ecë dhe po fillon të flasë.
Drejtori i Përgjithshëm i Omega, Dr. Kyle Kramer tha se kompania ka gjasa të paguajë Liusin disa kompensime nga fondet e veta.
Nuk pendohem që jam një mami surrogat, sepse kjo do të thoshte keqardhje për djalin tim.
Unë vetëm shpresoj që gratë e tjera të marrin parasysh dhe mund të mësojnë nga rrëfimi im. Dhe se një e mirë më e madhe do të dalë nga ky makth. /Gazeta Shneta/