Kur një fëmijë ndodhet brenda barkut të nënës së saj, ekziston një lidhje e pabesueshme që fillon të formohet që nga fillimi i shtatzënisë. Një nënë dhe një fëmijë në rritje ndajnë lëndë ushqyese përmes një kordoni kërthizor, por një gjë tjetër që ata ndajnë është mirëqenia e saj emocionale.
Një fëmijë në mitër mund të ndjejë edhe emocionet e nënës. Kur një grua ndjen emocione pozitive, si ndjenja e dashurisë, ndjeshmërisë, ndjenjes optimiste ose gëzimit, ndikon në fëmijën e saj në një mënyrë të mirë.
Kur ajo ndjen emocionet negative, ajo mund të ketë një efekt jo aq të madh në fëmijën e saj. Kur vjen puna te depresioni, diagnoza e një gruaje mund të ndikojë negativisht në fëmijën e saj dhe shpesh mund të anashkalohet nga mjekët.
Një fëmijë që po zhvillohet në mitër është një lidhje e çmuar që nga momenti i konceptimit dhe, ndërsa vazhdon të rritet dhe të zhvillohet, mëson zërin, prekjen dhe erën e nënës. Shumë herë nënat e ndjejnë që foshnja e tyre reagon ndaj momenteve të ndryshme shqisore, duke nisur kundër barkut të saj ose duke lëvizur.
Ndërsa një grua që mund të qajë disa herë gjatë shtatzënisë së saj ndoshta nuk ka shumë për t’u shqetësuar, mund të bëhet problem kur kjo përsëritet. Kur ndiheni të stresuar ose të tronditur dhe keni nevojë të qani, fëmija juaj do ta ndjejë atë dhe mund t’i ekspozohet edhe hormoneve të stresit.
Ekspozimi i zgjatur ndaj këtyre hormoneve mund të fillojë të ndikojë negativisht në fëmijën tuaj./Gazeta Shneta/