Autizmi është një çrregullim i spektrit që shkakton probleme sociale dhe të sjelljes.
Ekzistojnë tre nivele të ndryshme të autizmit, të cilat variojnë nga i butë deri në të rëndë shkruan Medical Neës Today përcjell Gazeta Shneta.
Sipas Qendrave për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve (CDC), rreth një në 59 fëmijë kanë autizëm.
Shenjat e gjendjes janë zakonisht të pranishme në moshë të re, por herë pas here njerëzit nuk marrin një diagnozë deri në moshën e rritur sipas ekspërtëve mjekësor.
Sipas manualit diagnostik dhe statistikor të çrregullimeve mendore, mjekët kategorizojnë autizmin duke caktuar nivelin 1, 2, ose 3 deri në dy nga fushat e simptomave.
Nivelet që cakton ofruesi i kujdesit shëndetësor varen nga ashpërsia e simptomave duke filluar nga:
Niveli 1 – është diagnoza më pak e rëndë e autizmit. Njerëzit në këtë kategori kanë vështirësi sociale që kërkojnë mbështetje.
Ata mund ta kenë të vështirë të fillojnë biseda me të tjerët dhe mund të përgjigjen në mënyrë jo të duhur ose të humbasin shpejt interesimin. Si rezultat, mund të jetë sfiduese për ta – të bëjnë miq, veçanërisht pa mbështetjen e duhur.
Njerëzit me autizëm të nivelit 1 gjithashtu mund të tregojnë sjellje jo fleksibile. Mund të jetë e vështirë për ta – të përballen me ndryshimin e situatave ose konteksteve, siç janë mjediset e reja.
Ata mund të kenë nevojë për ndihmë me organizimin dhe planifikimin.
Niveli 2: Kërkimi i një mbështetje të konsiderueshme
Njerëzit në këtë kategori kanë nevojë për më shumë mbështetje sesa ata që kanë një diagnozë të nivelit 1. Ata kanë deficite sociale më të rënda që e bëjnë mbajtjen e një bisede shumë sfiduese.
Edhe me përkrahje, ata mund të luftojnë për të komunikuar në mënyrë koherente dhe ka më shumë të ngjarë të përgjigjen në mënyrë jo të duhur me të tjerët. Ata mund të flasin me fjali të shkurtra ose të diskutojnë vetëm tema shumë specifike.
Niveli 3: Kërkimi i një mbështetje shumë thelbësore
Niveli 3 është diagnoza më e rëndë e autizmit. Njerëzit me një diagnozë të nivelit 3 kanë dëmtime të konsiderueshme në komunikimin e tyre verbal dhe joverbal.
Ata shpesh do të shmangin ndërveprimet me të tjerët, por mund të bashkëveprojnë në mënyrë të kufizuar nëse duhet t’u përgjigjen të tjerëve ose të komunikojnë një nevojë.
Sjelljet e tyre janë shumë të paqëndrueshme dhe të përsëritura. Ata mund të reagojnë fuqimisht ndaj ndryshimeve dhe të shqetësohen shumë në një situatë që kërkon që ata të ndryshojnë fokusin ose detyrën e tyre. /Gazeta Shneta/