Teagan Gambin-Johnson, nëna e cila gjidhënia e bëri ta urrente vetën, rrëfeu arsyen për faqen e mirënjohur Kidspot.
“Për të qenë e hapur, ushqyerja me gji ma shtoi urrejtjen ndaj etjes. Jo sepse ishte e dhimbshme, por sepse vuajta nga D-MER
D-MER qëndron për refleksin e deformimit të qumështit disforik. Kjo do të thotë që hormonet e mia janë çoroditur, dhe hormoni i dopaminës binte dukshëm kur filloja të ushqeja me gji.
Në vend që të ndieja të gjitha ato emocione të bukura dhe adhuruese, ndjeva menjëherë sikur të isha goditur nga depresioni. Unë nuk e di pse ndodhi kjo me mua, por unë kam luftuar me depresion dhe ankth që kur isha adoleshente, kështu që unë mendoj se nivelet e mia dopamine janë tashmë mjaft të ulëta. Ky nuk është ankthi i zakonshëm që kam përjetuar më parë!
Pasi bëra disa kërkime në internet dhe e kuptova që nuk ishte diçka mendore, nuk dija a të çaja apo të qeshja. Sëmundja ishte aq e rrallë sa që askush nuk ishte në gjendje të me jepte një shpjegim rreth saj.
Unë ushqeva fëmijën për disa muaj, por ankthi më rrëmbeu aq shumë sa që qumështi im u tha.
Një gjë është e sigurtë – me ose pa D-MER, ushqyerja me gji është punë e vështirë. Në të vërtetë, të jesh nënë në përgjithësi është me të vërtetë e vështirë. Pra, nëse jeni duke pasur një ditë të përafërt, muaj apo edhe vit, ju lutemi ta dini se nuk jeni e vetmja dhe ka njerëz që duan të dëgjojnë. Ne të gjithë kemi përpjekjet tona për t’u marrë me të, dhe ne të gjithë kemi baticat dhe zbaticat tona.” /Gazeta Shneta