Rekomandimet e OBSH-së për kufizimin e kohës para ekranit për fëmijët nën moshën pesë vjeç janë pothuajse të pamundura për t’u ndjekur dhe rrezikojnë të shkaktojnë ankth dhe stigmatizim të panevojshëm te prindërit e fëmijëve të vegjël.
Kjo është sipas një studimi nga Universiteti Lund në Suedi mbi zakonet e mediave dixhitale të fëmijëve të vegjël. Në vend të kësaj, studiuesit rekomandojnë që prindërit të mbështesin fëmijët e tyre duke eksploruar mediat dixhitale përkrah tyre, shkruan burimi Medical Xpress përcjell Gazeta Shneta.
Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) rekomandon sa më pak kohë para ekranit për fëmijët nën moshën pesë vjeç. Fëmijët nën dy vjeç preferohet të mos ekspozohen fare ndaj ekraneve. Shoqëria Suedeze e Pediatrisë përsërit udhëzimet e OBSH-së, por lejon thirrjet e shkurtra me video-kamerë me gjyshërit.
Helena Sandberg është profesoreshë e studimeve të medias dhe komunikimit në Universitetin e Lundit dhe anëtare e panelit të ekspertëve të Agjencisë së Shëndetit Publik të Suedisë, e cila është e ngarkuar nga qeveria për të zhvilluar rekomandime për përdorimin e mediave dixhitale nga fëmijët. Ajo argumenton se është joreale të këshillohet toleranca zero për ekranet në shoqëritë që janë shumë dixhitale.
“Si duhet që prindërit të përjashtojnë ekranet në shtëpitë e njerëzve të tjerë ose në vendet publike që frekuentojnë fëmijët e vegjël? Është në thelb e pamundur, edhe në shtëpinë tuaj. Jo vetëm kaq, por ata do të ishin brezi i parë që nuk do të ekspozoheshin ndaj ekraneve që kur u paraqitë televizioni”.
Më 15 shkurt, Helena Sandberg dhe kolegët e saj hulumtues publikuan rezultatet e një studimi mbi zakonet e përditshme dixhitale të fëmijëve të vegjël.
Studiuesit vëzhguan dhe filmuan 16 familje me fëmijë të moshës nga gjashtë javë deri në më shumë se tre vjeç, disa me vëllezër e motra më të mëdhenj. Në intervista, prindërit reflektuan mbi nevojat e familjes, si prezantojnë dhe kufizojnë ekranet për fëmijët e tyre dhe sesi fëmijët e vegjël përdorin teknologjinë.
Prindërit duan të kufizojnë kohën e ekranit të fëmijëve të tyre dhe thonë se kufizojnë aktivitetet e bazuara në ekran kryesisht për shkak të stigmës sociale që rrethon përdorimin e mediave dixhitale nga fëmijët. Megjithatë, vëzhgimet e studiuesve tregojnë se edhe prindërit inkurajojnë fëmijët e tyre të përdorin teknologjinë dhe se ajo është pjesë e pandashme e jetës së përditshme.
“Sot, ekranet janë një pjesë e natyrshme e jetës moderne familjare dhe prindërit shpesh zbulojnë se kanë përvoja pozitive së bashku me fëmijët e tyre përmes përdorimit të teknologjisë. Aktivitetet e bazuara në ekran mund të jenë shumë të dobishme për shoqërim dhe mësim, për shembull. Video-thirrjet me të afërmit e të largët, ndër të tjera, mund të kontribuojnë në zhvillimin gjuhësor të fëmijës dhe të mbajnë lidhje domethënëse dhe të ngushta”, thotë Helena Sandberg.
Në të njëjtën kohë, ekranet janë një burim shqetësimi dhe turpi për prindërit. Rekomandimet për tolerancën zero dhe debati për kohën para ekranit rrisin kërkesat për prindër dhe bëjnë që shumëkush të pyesë nëse ata janë prindër të mirë. Por duke u fokusuar në kohën e ekranit dhe jo në përmbajtjen e atyre aktiviteteve, ata humbasin aspektet kryesore, argumentojnë studiuesit.
“Prindërit duan udhëzime, por rekomandimet aktuale po bëjnë më shumë dëm sesa mirë. Në vend që të përqendrohen në kohën e ekranit ose abstinencën në ekran, rekomandimet duhet të inkurajojnë ndërveprimin dhe përdorimin e mediave dixhitale nën drejtimin e prindërve për të nxitur eksplorimin dhe mësimin,” përfundon Helena Sandberg. /Gazeta Shneta/