Ndryshimet në personalitet pas një transplanti zemre janë vënë re pothuajse që nga fillimi i transplanteve. Në një rast, një person që urrente muzikën klasike zhvilloi një pasion për këtë zhanër pasi mori zemrën e një muzikanti.
Në një rast tjetër, një burrë 45-vjeçar tregoi se si, që kur mori zemrën e një djali 17-vjeçar, i pëlqen të vendosë kufje dhe të dëgjojë muzikë me zë të lartë – diçka që nuk e kishte bërë kurrë para transplantit.
Një studim i fundit sugjeron se marrësit e transplantit të zemrës mund të mos jenë unikë në përjetimin e ndryshimeve të personalitetit. Këto ndryshime mund të ndodhin pas transplantimit të çdo organi, shkruan burimi The Conversation përcjell Gazeta Shneta.
Megjithatë, ka disa prova që sugjerojnë se këto ndryshime të personalitetit nuk janë të gjitha psikologjike. Biologjia gjithashtu mund të luajë një rol.
Trupi ruan kujtimet në tru. Ne i aksesojmë ato kur mendojmë ose ato mund të shkaktohen nga shikimi ose nuhatja. Por kujtimet janë në thelb procese neurokimike ku nervat përcjellin impulse me njëri-tjetrin dhe shkëmbejnë kimikate të specializuara (neurotransmetues) në ndërfaqen midis tyre.
Ndërsa në kirurgjinë e transplantit, shumë nga nervat që rregullojnë funksionin e organit janë prerë dhe nuk janë në gjendje të ribashkohen, kjo nuk do të thotë se nervat brenda organit nuk funksionojnë ende. Në fakt, ka prova që ato mund të restaurohen pjesërisht një vit pas operacionit.
Këto ndërveprime neurokimike mund të ushqehen në sistemin nervor të marrësit, duke sjellë një përgjigje fiziologjike që më pas ndikon në personalitetin e marrësit sipas kujtimeve nga dhuruesi.
Ne e dimë se ADN-ja e dhuruesit shihet në trupin e marrësit dy vjet pas transplantimit. Kjo shtron përsëri pyetjen se ku shkon ADN-ja dhe çfarë veprimesh mund të ketë.
Një gjë që bën është stimulimi i përgjigjeve imune. Këto përgjigje imune mund të jenë të mjaftueshme për të shkaktuar ndryshime të personalitetit pasi inflamacioni afatgjatë dhe i nivelit të ulët dihet se është në gjendje të ndryshojë tiparet e personalitetit, si ekstroversioni dhe ndërgjegjja.
Cilido qoftë mekanizmi ose kombinimi i mekanizmave që është përgjegjës, kjo fushë e kërkimit kërkon hetim të mëtejshëm në mënyrë që marrësit i organeve të kuptojnë ndryshimet fizike dhe psikologjike që mund të ndodhin pas operacionit. /Gazeta Shneta/