Humbja e dëgjimit mund të jetë e pjesshme – një fëmijë nuk mund të dëgjojë tinguj të caktuar – ose mund të jetë i plotë.
Meqenëse dëgjimi është i rëndësishëm për zhvillimin e gjuhës, zbulimi i hershëm dhe trajtimi i çdo humbjeje të dëgjimit është i rëndësishëm.
Trajtimi i hershëm i humbjes së dëgjimit tek fëmijët është i rëndësishëm për zhvillimin e gjuhës shkruan pregnancybirthbaby.org.au, transmeton Gazeta Shneta.
Llojet dhe shkaqet e humbjes së dëgjimit
Duke pasur një humbje dëgjimi (dëmtim) do të thotë që një fëmijë ka humbur disa dëgjime në njërin ose në të dy veshët.
Ka shumë lloje dhe shkallë të humbjes së dëgjimit dhe ato përshkruhen sipas asaj ‘’se sa dëgjim’’ ka humbur dhe cila pjesë e veshit është prekur.
Humbja shpjegohet gjithashtu si e butë, e moderuar, e moderuar në të rëndë, e rëndë ose e thellë.
Ekzistojnë dy lloje kryesore të dëmtimit të dëgjimit: ‘përçues’ dhe ‘sensori-neural’. Duke pasur të dyja llojet quhet ‘humbje e përzier’.
Humbja e dëgjimit përçues ndodh kur diçka ndërhyn me valët e zërit që kalojnë nëpër pjesët e jashtme dhe të mesme të veshit gjegjësisht ndryshimet në zonën e veshit të brendshëm.
Mund të shkaktohet nga një bllokim dylli, infeksioni i veshit të mesëm (otitis media), një lëng që rritet në veshin e mesëm ose dëmtime të eshtrave të vegjël në veshin e mesëm.
Humbja e dëgjimit sensorori-neural është shkaktuar nga një problem në pjesën më të brendshme të veshit ose në nervin që mban dëgjimin.
Mund të shkaktohet nga një abnormalitet i veshit të brendshëm, dëmtimi fizik i veshit të brendshëm, dëmtimi i veshit nga sëmundje të tilla si meningjiti dhe rubeola ose tumori.
Fëmijët me probleme dëgjimi dhe balancimi mund të kenë vonuar zhvillimin e aftësive të tyre motorike. Gjërat të cilat duhet kërkuar, pasi ato mund të jenë shenja të humbjes së dëgjimit të mundshëm janë:
-Zhurmat me zë të lartë nuk e shqetësojnë fëmijën tuaj për katër muaj, ose fëmija juaj nuk kthehet drejt burimit të një zëri;
-fëmija juaj ju vë në dukje vetëm kur ju shohin;
-fëmija juaj nuk bën tinguj veç gargaret dhe zhurmave të tjera që ata mund të ndëgjojnë;
-zhvillimi i gjuhës është i vonuar;
-fëmija juaj ka vështirësi të mbajë kokën e tyre të qëndrueshme, ose është i ngadalshëm që të ulet vetë ose të ecë;
Diagnoza e humbjes së dëgjimit
Fëmijët me humbje të mundshme dëgjimi i referohen një specialisti të dëgjimit (audiologist), i cili do të bëjë testime më të specializuara për të diagnostikuar llojin dhe shkallën e humbjes së dëgjimit.
Trajtimi i humbjes së dëgjimit
Trajtimi i humbjes së dëgjimit varet nga shkaku dhe ashpërsia e tij, por mund të përfshijë:
-ilaçe, të tilla si antibiotikë për infeksionet e veshëve;
-largimi i një objekti të huaj ose dylli;
-kirurgji, të tilla si futja e tubave për të ndihmuar nxjerrjen e lëngjeve nga veshët
-aparate dëgjimi ose teknologji të tjera për të përforcuar tingujt ose për të ndihmuar dëgjimin; /Gazeta Shneta/