Në vitin 2009, djali gjashtëmujor i Merri Hackett, Josiah, u diagnostikua me kancer të trurit. Ajo tregon se si gjeti arsye për të qenë mirënjohëse për diagnostikimin e kancerit të djalit të saj.
Unë jam mirënjohëse për diagnostikimin e kancerit të djalit tim thotë ajo për Parents.
Nuk po them që udhëtimi ynë përmes trajtimit ishte i lehtë dhe i kënaqshëm.
Në ditën e nënës 2009, ne u përqafuam në një dhomë spitalore në Memfis, pasi neurokirurgu na tregoi fëmijën tonë të parë dhe të vetëm, Josiah, do të bënte një operacion urgjent të trurit të nesërmen për të hequr atë që mundnin nga ajo që ka të ngjarë një tumor kanceroz transmeton Gazeta Shneta.
Në moshën vetëm gjashtë muajshe, Josia u diagnostikua me një astrocitomë të gliomës të klasës së pacaktuar.
Unë mendoj se zemra ime la trupin tim për disa javë pas kësaj, ndërsa u përpoqa të pajtoja atë që po ndodhte me fëmijën tonë në mendjen si nënë e re që isha.
Josiah duroi gjatë 11 muajve të kimioterapisë, operacioneve dhe konfiskimeve.
Gjëja për të qenë mirënjohës është që së pari duhet të njohësh se je në gjendje më të mirë sesa do të ishe ndryshe.
Nuk po them që jam mirënjohës për kancerin. Kanceri i çdo lloji është një vjedhës i gëzimit, një vjedhës i shpresës dhe shpeshherë edhe vjedhës i vetë jetës.
Do të qaj me çdo nënë ose babë ose fëmijë që kalon një diagnozë kanceri, pa marrë parasysh fazën ose klasën.
Ndjesia ime e kontrollit dhe aftësia ime për të mbrojtur fëmijën tim u hoqën nga unë në një çast në maj 2009. Ka shumë ditë të errëta, që, edhe tani, pas afro 10 vjetësh, dëshiroj të ishin fshirë plotësisht nga kujtesa.
Unë jam mirënjohëse për shëndetin aktual të djalit tim, megjithëse nuk është ajo që fillimisht kam kërkuar për të.
Unë nuk e dua atë në ilaçet e përditshme. Nuk dua që ai të luftojë në shkollë për shkak të efekteve anësore të trajtimit dhe operacioneve të shumta në tru.
Perspektiva ndryshon gjithçka. Ka shumë gjëra në lidhje me të ardhmen e Josiah-it që unë nuk jam i sigurt për të: nëse ai do të jetë në gjendje të vozisë, nëse ai do të jetë në gjendje të jetojë në mënyrë të pavarur, ose a do të jetë në gjendje të ndjekë mësimet e kolegjit.
Secila ditë ka shqetësime të mjaftueshme. Sot Josiah po merr frymë dhe po buzëqesh, kështu që misioni u krye! Pjesa tjetër janë detaje. /Gazeta Shneta/