Gjashtë muaj më parë, Mandy Stevens ishte në gjurmë të një episodi depresiv kaq të rëndë, ishte një betejë e përditshme për të që të mos i jepte fund jetës së saj.
Pothuajse gjatë natës, Mandy ishte larguar nga të qenit një 45 vjeçar i lumtur, që kishte arritur punen e dëshiruar – si drejtoreshë i shëndetit mendor i NHS-së – duke u tronditur me ankth që nuk mund ta linte të binte në gjumë, madje as duke qenë në gjendje t’i ndërrojë rrobat e saj. Ajo kishte kaluar pothuajse 30 vjet në vijën e frontit të kujdesit të shëndetit mendor, por, brenda dhjetë ditësh, ajo u bë vetë paciente shkruan The Telegraph, transmeton Gazeta Shneta.
Drejtoresha e spitalit mendor u drejtua tek një psikiatër privat, i cili i tregoi asaj se mirëqenia e saj është duke u rrezikuar, gjegjësisht stresi i tepërt dhe mendimet vetëvrasëse. Ai i përshkroi disa anti-depresantë dhe i tha të ndiqte seanca të rregullta.
Pas kësaj, Mandy vazhdoi të kalonte tre muaj në një repart spitalor pranë shtëpisë së saj në lindje të Londrës. Atje ajo u vu në antidepresantë dhe antipsikotikë, si dhe u monitorua rregullisht nga stafi i trajnuar, pasi luftoi me një luftë private në kokë, demonët e saj vazhdimisht i tregonin se do të ishte më mirë për të gjithë nëse ajo nuk do të ekzistonte më.
Mandy beson se në shumë mënyra ajo ka qenë me fat. Ajo kishte mendjen për të shkuar direkt në një psikiatër privat kur ajo ndjehej fillimisht në rrezik, në vend që të ulet në një listë të gjatë të pritjes. Ajo gjithashtu ka ndodhur të jetojë në një zonë ku sëmundja mendore është e mbuluar në mënyrë eksponenciale më mirë se e gjithë pjesa tjetër të vendit./Gazeta Shneta/