Sindroma Down është një çrregullim gjenetik në të cilin ekziston një kromozom shtesë ekstra i plotë ose i pjesshëm 21.
Indikacioni i parë që një fëmijë mund të ketë sindromën Down mund të shfaqet gjatë testimit rutinë para lindjes, shkruan VeryWellHealth, transmeton Gazeta Shneta.
Në ultratinguj, shenjat e dukshme që një fëmijë mund të ketë sindromën Down përfshijnë: lëkura e tepërt në pjesën e pasme të qafës, një kockë më e shkurtër se ajo normale e femurit (kofshës) dhe një kockë hunde që mungon.
Këto shenja nxisin ofruesit e kujdesit shëndetësorë të rekomandojnë një amniocentezë ose marrjen e mostrave të vileve korionike (CVS), të dy testet para lindjes që ekzaminojnë qelizat e marra nga lëngu amniotik ose placenta dhe që mund të konfirmojnë një diagnozë të sindromës Down.
Njerëzit që kanë sindromën Down përjetojnë një gamë të plotë emocionesh dhe kanë karakteristikat, pikat e forta, dobësitë dhe stilet e tyre – ashtu si kushdo tjetër.
Ka disa sjellje që lidhen me sindromën Down që janë kryesisht për shkak të sfidave unike që paraqet gjendja.
Për shembull, shumica e njerëzve me këtë sindromën kanë tendencë të kenë nevojë për rregull dhe rutinë kur merren me ndërlikimet e jetës së përditshme.
Ekziston një keqkuptim i zakonshëm se fëmijët me sindromën Down kanë kufijë të paracaktuar në aftësinë e tyre për të mësuar, por kjo është plotësisht e gabuar.
Është e pamundur të parashikohet shkalla në të cilën një fëmijë i lindur me sindromën Down do të jetë i pafavorshëm nga ana intelektuale.
Ajo që është e sigurt është se njerëzit me sindromën Down kanë potencial për të mësuar gjatë gjithë jetës së tyre dhe se potenciali i tyre mund të maksimizohet përmes ndërhyrjes së hershme, arsimimit të mirë, pritjeve të mëdha dhe inkurajimit nga familja, kujdestarët dhe mësuesit. /Gazeta Shneta/