Rreth dy të tretat e grave do të përjetojnë sëmundjen e mëngjesit gjatë shtatzënisë së tyre, veçanërisht në tremujorin e parë.
Por, ndërkohë që shumë gra përjetojnë ndjenja të pakëndshme të përzierjes, vetëm një pjesë e vogël vuan nga sëmundja e skajshme dhe e pandërprerë e mëngjesit, e njohur si hyperemesis gravidarum – ngjashëm si Jade, nënë e një fëmijë, transmeton Gazeta Shneta.
Jade ishte në javën e tretë të shtatzënisë, kur sëmundja e mëngjesit ju shfaq. Edhe pse ajo kishte pritur një gjë të tillë, ajo ishte e tronditur nga dhimbjet që i shkaktuan simptomat. “Nuk mund ta ndaloja dhimbjen fare.”, kujton ajo.
“Vjellja rreth tetë herë në ditë, madje edhe kur stomaku im ishte bosh, simptomat e mia gjenin lëngje t’i largonin jashtë trupit tim.”, vazhdonte Jade për Essential Baby.
Duke ju thënë se në shumicën e rasteve, sëmundja e mëngjesit fillon të lehtësohet në fund të tremujorit të parë, Jade u përpoq të luftonte pavarësisht dhimbjeve të saj. Por në vend që të përmirësohej, simptomat e saj vetëm progresuan për të keq.
“Ka pasur raste kur zgjohesha në mes të natës që të vjellja.”, thotë Jade.
Gjatë tre muajve të fundit të shtatzënisë së saj, Jade u bë aq keq, sa që duhej të shkonte pothuajse çdo ditë në spital. “Isha kaq e dehidratuar nga të gjitha të vjellat, sa që nuk mund të haja asgjë, prandaj duhej të merrja lëngje nëpërmjet një pikave IV.”, thotë ajo.
Në javën e 37-të, obstetri i Jadeit e këshilloi atë të bëhej gati për lindje me prerje cezariane, pasi foshnja e saj nuk po rritej aq sa duhej.
Megjithëse Jade po shijon amësinë, shtatzënia e saj e tmerrshme ia ka dhënë asaj një ndjenjë të pasigurtë – ajo nuk dëshiron të mbetet më shtatzënë.
“Më kapin të dridhurat, vetëm duke menduar rreth saj.”, përfundon ajo./Gazeta Shneta/