Dihet se lidhja e nënës me fëmijën është lidhja më e fortë që mund të ekzistojë në jetët tona.
Nëna e mban fëmijën për nëntë muaj në bark, e kjo lidhje fillon të formohet që nga ajo kohë, përcjell Gazeta Shneta.
Më pas, nëna është personi i parë që i kushton vëmendje dhe kujdeset për të gjitha nevojat e fëmijës.
Por, çfarë bëhet me fëmijën kur nëna mungon?
Pasojat e një nëne që mungon:
1. Fëmija që jeton me një nënë që mungon zhvillon sjellje që korrespondon me një sekuencë tipike: protestë, dëshpërim dhe distancim. Mungesa nuk e ringjallë dashurinë, por më tepër i rrëmben emocionet. Në fund, rruga për të bllokuar ndjenjat e dashurisë ose nganjëherë edhe për të kultivuar një urrejtje të shurdhër, sepse ai i është nënshtruar këtij rrethi vicioz dhe vdekjeprurës, i cili ndryshon midis qenies dhe humbjes së të dashurit.
2. Një nënë e munguar mund të krijojë fëmijë të shkëputur, të zemëruar dhe të trishtuar. Fëmijët e saj mësojnë, pak nga pak dhe me shpirtin në zjarr, se ata janë të detyruar të përballen vetëm me botën.
3. Për të mbijetuar këtë situatë, të përjetuar nga fëmijët si shumë të rrezikshëm, nganjëherë mbajnë maska: dashamirësi, bindës, dhunues i lagjes, i pandjeshëm…Në këtë mënyrë të rriturit nuk do të jenë të vetëdijshëm se çfarë fshihet prapa këtij personaliteti të rremë që ata shpikën për veten e tyre për të përmbushur braktisjen.
4. Një nënë që braktis pengon fëmijët e saj që të zhvillojnë një ndjenjë të shëndoshë besimi tek të tjerët. Dhe gjithashtu shpresat se dikush mund t’i përgjigjet nevojave të tyre apo edhe t’i dojë ata.
5. Nga ana tjetër, nganjëherë marrëdhëniet ndërpersonale mbesin plot dyshime ose pohohet se të tjerët kanë sjellje të pamundura për t’u zbatuar. Të kesh një nënë që mungon të çon në të qenit fëmijë, dhe pastaj të rritur, të cilët krijojnë lidhje plot zemërim, ankth dhe, mbi të gjitha, mosbesim.