Rrethanat unike që lindën nga pandemia COVID-19 ndryshuan një konventë të gjatë që mjekët ofrojnë kujdes pavarësisht nga rreziku personal.
Në një studim që vlerësonte tolerancën e mjekëve për refuzimin e kujdesit ndaj pacientëve me COVID-19, studiuesit e “Duke Health”, identifikuan një pranim në rritje për të ndaluar kujdesin për shkak të shqetësimeve të sigurisë, shkruan Medical Xpress përcjell Gazeta Shneta.
“Të gjitha dokumentet gjatë historisë kanë treguar se mjekët besonin gjerësisht se duhet të trajtonin pacientët me sëmundje infektive,” tha autori kryesor i studimit, Braylee Grisel, një student i vitit të katërt në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit Duke.
“Ne menduam se studimi ynë do të tregonte të njëjtën gjë, kështu që u befasuam vërtet kur zbuluam se COVID-19 ishte kaq i ndryshëm nga të gjitha këto shpërthime të tjera,” tha Grisel.
Në një studim të botuar më 24 prill në revistën “Clinical Infectious Diseases”, studiuesit analizuan 187 studime të publikuara të nxjerra nga mijëra burime, duke përfshirë punime akademike, pjesë të opinionit, deklarata politikash, informime ligjore dhe lajme.
Të përzgjedhurit për rishikim plotësuan kriteret për adresimin e dilemës etike të paraqitur nga trajtimi i një shpërthimi të ri të sëmundjes infektive gjatë 40 viteve të fundit.
Shumica e artikujve – rreth 75% – mbronin detyrimin për të trajtuar pacientët me sëmundje infektive.
Por COVID-19 kishte numrin më të madh të dokumenteve që sugjeronin se ishte etikisht e pranueshme të refuzohej kujdesi, në 60%, ndërsa HIV kishte numrin më të vogël që miratonte refuzimin e kujdesit me 13.3%.
Çfarë ndryshoi me COVID? Autorët zbuluan se të drejtat e punës dhe mbrojtja e punëtorëve ishin arsyet kryesore të cituara në 40% të artikujve gjatë COVID-19, krahasuar me vetëm rreth 17%-19% për sëmundje të tjera. Të drejtat e punës u përmendën më së paku për kujdesin ndaj HIV-it, me 6.2%.
Një çështje tjetër e rëndësishme e cituar gjatë pandemisë COVID ishte rreziku i infeksionit që u paraqitej mjekëve dhe familjeve të tyre, me gati 27% të punimeve që diskutonin këtë rrezik, krahasuar me 8.3% me gripin dhe 6.3% për SARS.
“Disa nga këto rezultate mund të jenë sepse ne patëm mundësinë unike për të vlerësuar ndryshimin e etikës ndërkohë që pandemia ishte në vazhdimësi, pasi COVID-19 ishte shpërthimi i parë modern që vuri një numër të konsiderueshëm ofruesish të linjës së parë në rrezik personal në Shtetet e Bashkuara për shkak të transmetimit të tij respirator”, tha autorja Krista Haines, profesoreshë në departamentet e Kirurgjisë dhe Shkencave të Shëndetit të Popullsisë në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit Duke.
Autorët vunë në dukje se pandemia COVID kishte disa karakteristika unike që ndryshuan kolektivisht kontratën sociale midis mjekëve dhe pacientëve, duke nxitur potencialisht ndryshime në pritjet e trajtimit. Faktorë të tillë përfshinin:
– Mungesa e burimeve në dispozicion të ekipeve të kujdesit, duke përfshirë pajisjet mbrojtëse personale, dhomat e spitalit, respiratorët, trajtimet dhe vaksinat;
– Dezinformata polarizuese rreth vaksinave, trajtimeve efektive dhe mënyrës se si përhapet virusi;
– Rritja e normave të keqtrajtimit të raportuar ndaj stafit nga pacientët dhe anëtarët e familjes së tyre.
Autorët vënë në dukje debatin e vazhdueshëm nëse statusi i vaksinimit duhet të merret parasysh në vendimin për trajtimin e një pacienti.
“Pacientët që refuzuan vaksinimin ishin në një rrezik më të lartë të komplikimeve, ndërsa rrezikonin edhe pacientët dhe ofruesit e tjerë. Argumentet u bënë bazuar në reciprocitetin, vlerësimin mjekësor dhe përgjegjësinë personale për të përjashtuar pacientët që refuzuan vaksinat nga shqyrtimi kur ventilatorët dhe burimet e tjera ishin të kufizuara…”
Grisel tha se gjetja e studimit ofron një pasqyrë në lidhje me mënyrën se si duhet të sigurohet kujdesi në pandemitë e ardhshme. Ajo që kishte qenë një pritshmëri mjaft solide që mjekët ishin të detyruar të ofronin kujdes pavarësisht nga rreziqet për veten, tani duket se është zbutur. Është e paqartë se si këto rezultate mund të ndryshojnë në të ardhmen kur pandemia është më pak një kërcënim aktiv.
“Ky studim vërtet tregon se si presionet e jashtme në sferën sociopolitike ndikojnë te mjekët dhe ofruesit e kujdesit shëndetësor,” tha Grisel. /Gazeta Shneta/