Le të kuptojmë një gjë drejtë. Të vegjëlit e lidhur nuk janë fëmijë të këqij. Nuk ka diçka të gabuar me ta që ju keni nevojë për t’a rregulluar.
Më besoni, unë e di dorën e parë sa tepër e vështirë është kur fëmija juaj refuzon të argëtojë veten dhe vazhdimisht “ka nevojë” për vëmendjen tuaj. Është intensive. Nuk keni kohë as për toalet, shkruan Keane Spicer për WeTheParents transmeton Gazeta Shneta.
Nuk jam këtu për t’ju fajësuar. Përkundrazi, dua që ju të ndiheni të autorizuar duke e ditur se fëmija juaj i bezdisshëm nuk është i prishur.
Ju keni fuqinë për të transformuar gjërat me vetëm disa ndryshime të kujdesshme në qasjen tuaj. Duke vepruar kështu, ju do të ndihmoni fëmijën tuaj të bëhet më autonome, i sigurt dhe i pavarur.
Katër këshilla që kanë funksionuar për mrekulli për mua dhe vajzën time:
U jepni hapsirë atyre
Prej momentit që fëmija im i parë ka lindur, ndihesha e detyruar që vazhdimisht të ndërveproja me të. Së pari, ajo ishte kaq e bukur dhe e qetë, vetëm dëshiroja të varrosja fytyrën time në qafën e saj dhe t’i jepja qimet e saj (vazhdimisht).
Krijo një hapësirë ”po-je”
Modifiko një dhomë apo hapësirë të madhe kështu që është plotësisht pa rrezik. Keni disa lodra atje, por e mbani të thjeshtë. Së fundi, sigurohuni që ajo të jetë e siguruar (p.sh., me një portë fëmijësh). Ky është hapi “po” i fëmijës suaj.
Ndani me besim
Kam zgjedhur këtë nga Janet Landsbury dhe ka qenë kaq e dobishme, nuk mund t’ju them. Thuani, ju duhet të përdorni banjën dhe fëmija juaj është në hapësirën e sigurt “po” – është koha që ju të ndani këtë me besim.
Jini të qartë dhe të ndershëm. “Unë po shkoj në tualet dhe do të kthehem në 5 minuta”.
Shmangni tej-shpëtimin
Ju e shihni fëmijën tuaj të dashur që lufton me trupin e saj (p.sh., ajo rrotullohet mbi ballin e saj dhe mbërthen) ose me lojrat e saj (p.sh., ajo dëshiron që tulla të shkojë në vrimë, por nuk përshtatet). Ajo bëhet e frustruar dhe fillon të qajë, të qajë ose të shtypë këmbët e saj. Çfarë po bën?
Nëse përgjigjja juaj është që menjëherë të kërceni dhe të shpëtoni atë, atëherë ju mund të jeni një “shpëtim i tepërt” (unë kam qenë një maniake për këtë). Në vend të ndërhyrjes së menjëhershme, mbani mbrapa dhe vëzhgoni.
Fëmijët mund të frustrohen pa dashur ndihmë. Ndalo. Jepuni atyre hapësirë. /Gazeta Shneta