Historia e në nënë që përjetoi gëzimin e parë të jetës – binjakët e saj! Mirëpo, rrjedhimisht nuk shkoi edhe ashtu siç e kishte paramenduar.Njëri nga ta kishte një anomali kongjenitale dhe duhet të operohej menjëherë.
Ne vazhdim mund ta lexoni perjetimin e nje nene te re , shkruan parenting.firstcry , transmeton GazetaShneta.
Gjithmonë pritja e papritur… Kam përfunduar rreshtin e fundit të një libri dhe kam fjetur atë ditë. Unë absolutisht nuk kam pasur ide se e njëjta linjë do të jetë e vërtetë në rastin tim.
Së shpejti, unë kuptova se jam në pritje të binjakëve dhe e gjithë bota përreth meje ndryshoi ndjeshëm. Një jetë filloi të merrte formë brenda meje dhe çfarëdo që bëja, mendimi i parë ishte për foshnjat e mia.
Dhe një ditë, djemtë e mi binjakë lindën. Ata lindën një nënë të re. Para se t’i kishte ato, jeta ishte krejt ndryshe. Të dy kanë lindur me peshë të ulët dhe menjëherë janë dërguar në NICU për kujdes të mëtutjeshëm. Mezi i pashë. Unë isha akoma nën anestezi pas seksionit C. Burri im më tha që njëri nga djemtë tanë kishte një anomali kongjenitale dhe duhej të operohej të nesërmen. Ai iu nënshtrua operacionit kur ishte 2 ditë dhe unë nuk isha atje me të.
Ishte tepër e dhimbshme për mua të mendoja për të gjitha dhimbjet që do të kalonte. Por për fat të mirë të gjithë mjekët dhe infermierët ishin të shkëlqyeshëm dhe operacioni ishte i suksesshëm. Ai kishte një anus të keqformuar dhe mjekët kryen një operacion të quajtur kolostomy. Unë kurrë nuk kisha dëgjuar për këtë para dhe kur lexova per te ne Google, ishte nje anashkalim i zonës anale dhe duke krijuar një hapje në anën e majtë të stomakut.
Me fjalë më të thjeshta, foshnja ime po bënte karrem nga stomaku i tij dhe jo nga zona anale. Ishte një shok për mua për një moment, sepse nuk kisha dëgjuar kurrë që diçka e tillë ekziston. Por më pas iu luta Zotit që të më jepte gjithë forcën që duhej për t’u kujdesur për të.
Falënderoj shumë Zotin që djali im mori kujdesin më të mirë të mundshëm. Infermierët më trainuan se si të kujdesesh për kolostominë e tij. Pyetja tjetër në mendjen time ishte – a është kjo e përhershme? A do të bëjë ai gjithmonë si i tillë? Kam pyetur mjekët atje dhe ata me qetësi i pastruan të gjitha dyshimet e mia. Ata thanë se është e përkohshme. Kur ai të jetë rreth 9 muajsh, ne do ta kthejmë kolostominë, do të thotë ta mbyllim atë dhe djali juaj do të fillojë të bëjë mënyrën normale.
Unë u besova atyre dhe më në fund, djali im pati një operacion të suksesshëm përmbysjeje dhe tani ai bën një mënyrë normale.
Ky udhëtim një vjeçar ishte koha më e vështirë e jetës sime. Unë kisha dy bebe për t’u kujdesur. Njëri prej tyre duhej të dërgohej te mjekët shpesh për kontrolle. Por kam pasur një mbështetje të fortë familjare.
Ndonjëherë isha e rraskapitur emocionalisht dhe mund të hapesha me vjehrrën më shumë sesa dikur me nënën time. Edhe kujdestari i fëmijëve ishte aq i mirë sa nuk më duhej të shqetësohesha për binjakun tjetër kur isha në spital me të parën.
Tani, për hir të Zotit, ata të dy po rriten jashtëzakonisht shpejt. Unë jam në atë fazë të vështirë. Por kjo ju mëson shumë. Ju keni nevojë për familjen tuaj gjithmonë. Ju filloni të besoni në Zot dhe filloni të besoni se dikush po kujdeset për ju …
Ky nuk është fundi i tregimit, por një fillim i ri i një nëne të porsalindur./GazetaShneta/