Hera e parë që Elizabeth Ondula mendoi të përdorte teknologjinë për të përmirësuar shëndetin publik ishte kur u përball me një tragjedi personale gjatë pandemisë COVID-19. Babai i saj vdiq dhe ajo nuk ishte në gjendje të udhëtonte për varrimin e tij për shkak të kufizimeve pandemike.
“Ishte një kohë sfiduese,” tha Ondula. “Kufizimet e udhëtimit më bënë të pyes veten pse politikat e shëndetit publik janë statike dhe se si këto strategji mund të jenë më të adaptueshme ndaj kushteve në zhvillim”.
Tani si një studente e doktoraturës në shkencat kompjuterike në USC, hulumtimi i Ondula shqyrton se si politikëbërësit dhe administratorët mund të përdorin AI për t’u përgatitur për një shpërthim të sëmundjes infektive, shkruan burimi Medical Xpress transmeton Gazeta Shneta.
“Ajo që sjell ky hulumtim në tryezë është një kuptim i ndikimit të politikave të ndryshme,” tha Ondula. “Nëse përgatiteni dhe planifikoni mirë, mund të minimizoni rrezikun e sëmundjes së rëndë ose vdekjes, duke iu përgjigjur kushteve që evoluojnë me shpejtësi.”
Teknologjia e Ondulas synon të përcaktojë se sa njerëz mund të hyjnë në mënyrë të sigurt në një hapësirë publike, si një zyrë ose një objekt mësimi, gjatë një epidemie.
Gjatë COVID-19, mbyllja e shkollave nxori 50 milionë fëmijë jashtë klasave, duke fshirë më shumë se 20 vjet përparim në rezultatet e testeve kombëtare sipas një raporti të McKinsey and Company, një problem që është edhe më i theksuar në rrethet më të varfra.
Por sa studentë mund të kishin ndjekur mësimet personalisht me një rrezik minimal infeksioni? Puna e Ondulës fokusohet në mënyrën se si faktorët mjedisorë ndikojnë në përgjigjen e kësaj pyetjeje.
Ajo aktualisht po përdor modele epidemike stokastike – modele matematikore që simulojnë përhapjen e sëmundjeve infektive – dhe teknika përforcuese të të mësuarit – një lloj mësimi makinerie për të hartuar skenarë të mundshëm për një semestër shkollor.
“Në fund të fundit, deri diku, ne ende nuk e kuptojmë se si përhapja e sëmundjes është dinamike,” tha ajo. “Si përparon sëmundja është gjithashtu në një farë mase e panjohur. Ky model ndihmon për të kapur atë rastësi me të cilën po përballeni në skenarët e botës reale.”
Një përfitim i rëndësishëm i konceptit të saj është zbatueshmëria e tij në çdo hapësirë të mbyllur. Gjatë COVID-19, për shembull, spitalet që godasin kapacitetin e nevojshme për të maksimizuar zënien e hapësirës pa e ditur se si vendimet e tyre mund të rrezikojnë sigurinë e pacientit. Teknologjia e Ondulas mund të japë një përgjigje.
Ondula shpreson ta bëjë teknologjinë me burim të hapur deri në maj 2024, duke i lejuar studiuesit të kryejnë simulime me të gjitha llojet e modeleve dhe cilësimeve. /Gazeta Shneta/