Sëmundja e Alzheimerit mund të përhapet te pacientët që marrin transplante që përmbajnë gjene potencialisht toksike, sugjeron një studim.
Studiuesit në Kanada tani po bëjnë thirrje që të gjithë donatorët të kontrollohen për sëmundjen në rast se rastet nuk zbulohen.
Studimi i ri shqyrtoi minjtë që kishin qeliza burimore nga palca e eshtrave të tyre të transplantuara nga donatorë me sëmundje familjare të Alzheimerit.
Ky lloj shkaktohet nga një mutacion i vetëm gjenetik i transmetuar nëpër familje dhe prek rreth 350,000 amerikanë dhe 1 për qind të rasteve të Alzheimerit në Mbretërinë e Bashkuar, shkruan DailyMail, transmeton Gazeta Shneta.
Pacientët me këtë formë të Alzheimerit mbajnë një version të gabuar të gjenit të proteinës pararendëse amiloide (APP), i cili mund të kthehet në pllaka dhe të degradojë trurin.
Për herë të parë, studimi tregoi se ky proces fillon jashtë sistemit nervor qendror dhe më pas udhëton në tru ku shkakton rënien njohëse të lidhur me sëmundjen e Alzheimerit.
Ekipi zbuloi se minjtë treguan shenja të rënies njohëse që në moshën gjashtë muajshe – në pothuajse gjysmën e kohës së atyre që nuk kishin transplantuar.
Studimi vjen mes provave bombë nga Britania e Madhe që sugjerojnë se të paktën pesë njerëz ‘kapën’ çrregullimin e grabitjes së kujtesës nga një trajtim hormonal tashmë i ndaluar që ishte i kontaminuar me proteina toksike nga trupat e njerëzve të sëmurë.
Autorët e hulumtimit të ri kërkuan që donatorët e gjakut, indeve dhe organeve të kontrollohen për Alzheimer për të parandaluar përhapjen e mundshme të sëmundjes.
Por ata vunë në dukje se nevojiten më shumë kërkime për të parë nëse efekti është i njëjtë tek njerëzit dhe speciet e tjera.
Dr Wilfred Jefferies, autor i lartë i studimit dhe imunolog në Universitetin e Kolumbisë Britanike, thotë: “Kjo mbështet idenë se Alzheimer është një sëmundje sistemike ku amiloidet që janë të shprehura jashtë trurit kontribuojnë në patologjinë e sistemit nervor qendror”.
“Ndërsa ne vazhdojmë të eksplorojmë këtë mekanizëm, sëmundja e Alzheimerit mund të jetë maja e ajsbergut dhe ne duhet të kemi kontrolle dhe kontrolle shumë më të mira të donatorëve të përdorur në transplantet e gjakut, organeve dhe indeve, si dhe në transferimin e qelizave burimore me prejardhje nga njeriu. ose produkte gjaku”, thotë ai.
Është e paqartë nëse ndonjë rast i Alzheimerit ka qenë i lidhur me dhurimin e organeve ose palcës kockore deri më sot.
Studiuesit transplantuan palcën e eshtrave – një substancë sfungjerore në qendër të kockave – me qeliza staminale që përmbajnë APP në dy grupe të ndryshme minjsh: ata pa një gjen APP (APP Knockouts) dhe ata me një që funksionon normalisht.
Ata zbuluan se minjtë me një gjen APP që funksiononte normalisht zhvilluan shenja të rënies njohëse në nëntë muaj, dhe ata pa gjen përjetuan shenja dalluese të Alzheimerit në vetëm gjashtë muaj.
Normalisht, minjtë e prirur ndaj Alzheimerit familjar fillojnë të shfaqin simptoma rreth moshës 11 deri në 12 muaj.
Për minjtë, këto simptoma zakonisht përfshijnë humbjen e kujtesës afatshkurtër dhe afatgjatë dhe mungesë frike. Shenjat në tru përfshijnë një grumbullim të amiloidit në tru dhe rrjedhje në barrierën gjak-tru.
Dr Chaahat Singh, autori kryesor i studimit dhe neuroshkencëtar në Universitetin e Kolumbisë Britanike, u shpreh: “Fakti që ne mund të shihnim dallime të rëndësishme të sjelljes dhe rënie njohëse në nokautet e APP-së në gjashtë muaj ishte befasues, por edhe intrigues sepse thjesht tregonte pamjen. të sëmundjes që po përshpejtohej pas transferimit.’
Gjetjet sugjerojnë se gjeni i mutuar APP në qelizat burimore të donatorëve mund të shkaktojë sëmundje në ato pa gjen dhe se ata me një gjen normal APP janë më të ndjeshëm ndaj tij.
Ekipi gjithashtu arriti në përfundimin se sëmundja e Alzheimerit mund të formohet nga proteinat amiloide që gjenden jashtë sistemit nervor qendror.
Gjetjet vijnë pasi një studim në Mbretërinë e Bashkuar gjeti prova se të paktën pesë pacientë të cilëve iu injektuan hormone të rritjes që përmbajnë ‘fara’ proteina amiloide-beta – të mbledhura nga trupat e njerëzve të vdekur – ‘kapën’ sëmundjen e hershme të Alzheimerit më vonë në jetë.
Më shumë se 1,800 pacientë të tjerë që morën trajtimin u konsideruan “në rrezik”.
Një panel i NIH njoftoi në janar se do të nisë një hetim ‘urgjent’ për kërkimin, pasi rreth 8,000 fëmijëve amerikanë iu injektua terapia midis viteve 1960 dhe 1980. /Gazeta Shneta/