Një nënë ka postuar në internet se ajo po lufton me fëmijën e saj pesë muajsh dhe dashuria dhe mesazhet e mbështetjes do të rivendosin besimin tuaj në njerëzimin shkruan KidsPot transmeton Gazeta Shneta.
Nëse keni pasur një fëmijë, pa dyshim jeni të njohur me lodhjen që vjen me kujdesin për një të porsalindur, ndërsa përpiqeni të jetoni një jetë funksionale.
Viti i parë mund të jetë njëkohësisht edhe shpërblyes dhe drenazhues. Ju mund të shikoni fëmijën tuaj me frikë dhe adhurim absolut për një minutë dhe pastaj të mposhteni me zhgënjim, ju duhet t’i vendosni ato dhe të largoheni dika tjetër.
Kujdesi për një fëmijë mund të jetë aq i kërkuar sa që ka edhe emra për raste të caktuara. Të gjithë kemi dëgjuar për orën e stërvitjeve të tmerrshme.
Ose në qoftë se ne nuk kemi pasur një fëmijë vetë, ne të gjithë e dimë për dikë që ka pasur një fëmijë me dhimbje barku ose një problem të pazgjidhur.
Një nënë ka postuar kohët e fundit një rrëfim shumë të papërpunuar që ka thyer zemrat në të gjithë internetin.
“E urrej foshnjën time”
Titulli thjesht kërkon të klikohet. Dhe me klik, pak nga zemra juaj do të dalë tek gruaja që ka shkruar postin.
“Ai është i sigurt me mua, unë kurrë nuk do ta dëmtoj”, fillon duke sqaruar atë që ne të gjithë mendojmë.
“Nuk e di se çfarë duhet të bëj. Ai qan gjithë ditën dhe gjatë gjithë natës ai fle gjithsej rreth 4/24 orë gjatë gjithë ditës, pjesën tjetër vetëm qanë.”
“Ai qan kur unë e ushqej atë, ai qan kur e mbaj atë, kam provuar të gjitha opsionet nën diell që mjekët i kanë dhënë atij për refluks etj, por asgjë nuk ndihmon.”
“Vizitorët e shëndetësisë nuk ndihmojnë, familja ime nuk ndihmon, askush nuk mund të ndihmojë. Unë e kam provuar ta mbaj afër dhe e kam provuar duke e përdorur atë duke e vënë poshtë. Unë kam provuar gjithçka. Unë jam gjithmonë në përputhje me atë që unë jam duke u përpjekur, por asgjë nuk ndihmon.”
“Unë kam dy fëmijë të tjerë, të cilët zgjohen gjithë natën, duhet të shkojnë në shkollë të lodhur çdo ditë. Kanë qenë 5 muaj torture, me ndershmëri ndihem sikur ngjitem nga dritarja dhe kërcej, po të mos ishte për fëmijët e tjerë që me siguri do të më ndihmonin, unë e di që njerëzit e tjerë kanë kaluar nëpër këtë. Çfarë mund të bëj? ”
Një nga gjërat më të rëndësishme për t’u kujtuar në kohëra si këto është se ju jeni larg nga vetja. Shumë prindër luftojnë me një fëmijë të pazgjidhur me ose pa kushte themelore.
Colic është përshkruar si një “term që përdoret për të përshkruar sjelljen e vazhdueshme të pazgjidhur dhe shqetësimin në një fëmijë të vogël”.
Dhimbje barku të mbijetuara mund të jenë një sfidë edhe për prindërit më të kalitur. Hapi i parë kur ndiheni të tronditur është të siguroheni që fëmija është në një mjedis të sigurt dhe të “largoheni”. Flisni me të tjerët, kjo grua u ndihmua shumë nga mesazhet që mori.
Hapi i dytë duhet të jetë gjithmonë të “liroheni”. Bisedoni me prindërit e tjerë, ashtu siç ka bërë kjo grua trime. Arritja për ndihmë mund të ketë edhe dobinë e shtuar për të ndihmuar në shkatërrimin e barrierave për të tjerët që nuk mund të ndihen mirë duke folur për betejat e tyre. / Gazeta Shneta