Frika dhe pasiguria që rrethojnë me pandeminë e koronavirusit mund të ndjehen të reja për shumë prej nesh. Por është çuditërisht e njohur për ata që jetuan përmes epidemisë së poliomielitit të shekullit të kaluar.
Si një film horror, gjatë gjysmës së parë të shekullit të 20-të, virusi i poliomielitit vinte çdo verë, duke goditur pa paralajmëruar shkruan The Conversation.
Askush nuk e dinte sesi u transmetua virusi polio apo çfarë e shkaktoi atë. Kishte teori të egra që virusi përhapet nga banane të importuara ose mace endacake. Nuk kishte kurë ose vaksinë të njohur përcjell Gazeta Shneta.
Për katër dekadat e ardhshme, pishinat dhe kinematë u mbyllën gjatë sezonit të poliomielitit nga frika e këtij armiku të padukshëm.
Prindërit ndaluan dërgimin e fëmijëve të tyre në shesh lojërash ose festa ditëlindjes nga frika se do të “kapeshin nga poliomielitin”.
Në shpërthimin e vitit 1916, punonjësit e shëndetit në New York City do të largonin fizikisht fëmijët nga shtëpitë e tyre ose nga fushat e lojërave nëse dyshonin se mund të infektoheshin.
Fëmijët, të cilët dukej se ishin në shënjestër të sëmundjes, u morën nga familjet e tyre dhe u izoluan në vende sanitare.
Në vitin 1952, numri i rasteve të poliomielitit në SH.B.A arriti në 57.879, duke rezultuar në 3.145 vdekje.
Ata që i mbijetuan kësaj sëmundje shumë infektive, mund të përfundonin me një formë paralize, duke i detyruar ata të përdorin paterica, karrige me rrota ose të futeshin në një makine të ashtuquajtur ‘mushkëri hekuri’, një frymëmarrës i madh tankesh që do të tërhiqte ajrin brenda dhe jashtë mushkërive, duke i lejuar ata të frymë.
Në fund, poliomieliti u ‘pushtua’ në vitin 1955 nga një vaksinë e zhvilluar nga Jonas Salk dhe ekipi i tij në Universitetin e Pittsburgh. /Gazeta Shneta/