Bronnie Ware, një infermiere që ka kaluar një pjesë të madhe të karrierës së saj duke punuar në kujdesin paliativ, zbuloi se kishte pesë gjëra të zakonshme për të cilat njerëzit pendoheshin për jetën e tyre pas reflektimit teksa i afroheshin vdekjes.
“Do të doja të mos kisha kushtuar aq shumë nga jeta ime duke punuar kaq shumë”
Bronnie, e cila ishte një infermiere e kujdesit paliativ për tetë vjet, thotë se shumë prej tyre shprehën shqetësimet e tyre që kishin kaluar kaq shumë nga jeta e tyre në punë, shkruan Unilad, transmeton Gazeta Shneta.
Me sa duket këtë keqardhje e shprehën më së shumti meshkujt, ku shumë prej tyre ishin ‘ushqyesit’ e shtëpisë së tyre.
Pas reflektimit, ata dëshironin të kishin kaluar më shumë kohë me të dashurit e tyre.
“Do të doja të kisha jetuar jetën time ashtu siç doja, jo siç prisnin të tjerët që unë të sillesha”
Jam i sigurt se shumë njerëz do ta kenë empati me këtë.
Bronnie tha se shumë mendonin se i shtypnin dëshirat e tyre të vërteta në një përpjekje për të mbajtur të lumtur njerëzit përreth tyre.
Një gjë në veçanti që Bronnie vuri re është se njerëzit u penduan që nuk ndoqën ëndrrat e tyre personale.
“E vetmja mënyrë se si mund të gjejmë paqen brenda është të jemi të vërtetë ndaj thirrjes sonë, ëndrrës dhe natyrës sonë”, shkruan ajo në librin e saj, “Pesë keqardhjet kryesore të të vdekurve – Një jetë e transformuar nga të dashurit që janë larguar”.
“Më vjen keq që humba kontaktet me kaq shumë nga miqtë e mi”
Ndërsa bëhemi më të vjetër dhe më të zënë, bëhet më e vështirë të mbajmë miqësi. Sipas një sondazhi të publikuar vitin e kaluar, tetë për qind e të anketuarve në SHBA thanë se nuk kishin miq të ngushtë në atë që përshëndetet si ‘një epidemi vetmie’ në Amerikë.
Por, megjithëse mund të mos duket sikur keni tre fëmijë në shtëpi dhe një punë të zënë me 9-5 persona, miqësitë janë jashtëzakonisht të rëndësishme për të arritur një jetë të plotë.
“Do të doja të isha mjaft i guximshëm për të shprehur më shumë ndjenjat e mia”
Të gjithë kemi dëgjuar për ‘atë që iku’, apo jo? Epo, rezulton se shumë njerëz në derën e vdekjes dëshironin të kishin shprehur se si ndiheshin më shumë.
Sipas Bronnie, shumë njerëz me të cilët foli “shtypën ndjenjat e tyre për të ruajtur paqen me të tjerët”.
“Si rezultat, ata u vendosën për një ekzistencë mesatare dhe nuk u bënë kurrë ata që ishin vërtet të aftë të bëheshin”, vazhdon ajo.
“Shumë sëmundje u zhvilluan në lidhje me hidhërimin dhe pakënaqësinë që kishin si rezultat.”
“Do të doja ta lija veten të jem më i lumtur”
Sigurisht që jeta ka uljet dhe ngritjet e saj, por a i vlerësojmë vërtet ato momente të lumtura ? Dhe a mund të ketë më shumë prej tyre?
Shumë nga pacientët e Bronnie-t arritën në përfundimin kur jeta e tyre po shkonte drejt fundit se lumturia është një zgjedhje – dhe mjerisht, një zgjedhje që ata nuk e zgjodhën mjaftueshëm.
Disa u shprehën se ndiheshin ‘të mbërthyer’ në momente të jetës së tyre, dhe mendoj se të gjithë mund të pajtohemi se mbajtja e status quo-së ndonjëherë mund të jetë opsioni i lehtë… edhe nëse nuk na bën të lumtur.
“Jeta është një zgjedhje. Është jeta juaj. Zgjidhni me vetëdije, zgjidhni me mençuri, zgjidhni me ndershmëri. Zgjidhni lumturinë”, thotë Bronnie për Metro Online. /Gazeta Shneta/