‘’Ne po ktheheshim nga një dasmë një natë kur fëmija im më 3 muajshe filloi të qante – ulërima të mëdha, me zë të lartë që e bënë gati të pamundur për mua që të përqendrohesha në ngasje. Doja ta rregulloja. Tani!
Duke parë që unë rrija në vendin tim dhe hodha shikimet e panikut në pasqyrën e pasme, kunati më vuri në dukje, “Vë bast se do ta heqësh krahun e dikujt tani vetëm që të ktheheshe dhe të kujdeseshe për të, kjo më dukej mirë për atë kohë.
Për të arritur këtë përfundim, studiuesit fillimisht analizuan një bazë të dhënash të britmave të regjistruara për të përcaktuar atë që është saktësisht ai tingull veçse nga pjesa tjetër, transmeton Gazeta Shneta.
Përgjigja: një britmë e duhur mund të ndryshojë zhurmën deri në 100 herë në sekondë, në krahasim me mesataren katër ose pesë ndryshime në sekondë që ndodhin kur dikush po flet.
Pastaj hulumtuesit i lidhën vullnetarët me një MRI funksionale dhe mapuan aktivitetin e tyre të trurit ndërsa dëgjonin tingujt e ndryshëm, duke përfshirë edhe britmat.
Kjo është kur ata zbuluan lidhjen me amigdalen.
Por a e bënë kjo dëgjimin e të qarit të bebes më të lehtë, sigurisht që jo, por, të paktën kjo mund të ndihmojë në shpjegimin e reagimit tuaj ndaj tij./Gazeta Shneta/