Një drogë e përdorur për trajtimin e diabetit mund të ngadalësojë përparimin dobësues të sëmundjes së Parkinsonit, thonë shkencëtarët.
Parkinson është një çrregullim shkatërrues i sistemit nervor që prek 10 milionë njerëz në mbarë botën, pa shërim aktual.
Simptomat përfshijnë dridhje ritmike të njohura si dridhje, lëvizje të ngadalësuar, të folur të dëmtuar dhe probleme me balancimin, të cilat përkeqësohen me kalimin e kohës, shkruan The Sun, transmeton Gazeta Shenta.
Studiuesit kanë eksploruar një klasë të barnave të quajtura agonistë të receptorit peptid-1 të ngjashëm me glukagonin (GLP-1 RA) për potencialin e tyre për të mbrojtur neuronet e trurit.
RA-të GLP-1 tani përdoren zakonisht për të trajtuar diabetin dhe obezitetin . Një shembull i njohur gjerësisht i një ilaçi GLP-1 është Ozempic, ndërsa Wegovy është për humbje peshe.
Në një studim të ri të botuar në New England Journal of Medicine, 156 pacientë me Parkinson në fazën e hershme u rekrutuan në të gjithë Francën.
Studiuesit zgjodhën të testonin ilaçin lixisenatide. I prodhuar nga Sanofi dhe i shitur me emrat e markave Adlyxin dhe Lyxumia, ilaçi i diabetit të tipit 2 është ndërprerë që atëherë në Mbretërinë e Bashkuar.
Pacientët u zgjodhën rastësisht për të marrë injeksione ditore të lixisenatide ose një placebo.
Pas një viti ndjekjeje, grupi që merrte ilaçin e diabetit nuk pa përkeqësim të simptomave të lëvizjes, ndërsa ata që morën placebo e panë.
Efekti ishte “modest” sipas gazetës dhe ishte i dukshëm vetëm kur u vlerësua nga profesionistë “të cilët i detyronin ata të bënin detyra [të tilla si ecja, qëndrimi në këmbë, lëvizja e duarve”, autori i vjetër Olivier Rascol, tha një neurolog në Universitetin e Toulouse.
Por, shtoi ai, kjo mund të jetë vetëm sepse sëmundja e Parkinsonit përkeqësohet ngadalë dhe me një vit tjetër ndjekjeje, dallimet mund të bëhen shumë më të theksuara.
Deri më tani, provat e përfitimeve klinike të barnave GLP-1 në pacientët me Parkinson kanë qenë të kufizuara dhe studimet e hershme kanë rezultuar jokonkluzive.
“Kjo është hera e parë që kemi rezultate të qarta, të cilat tregojnë se kemi pasur një ndikim në përparimin e simptomave të sëmundjes dhe se ne e shpjegojmë atë me një efekt neuroprotektiv”, tha Dr Rascol.
Efektet anësore gastrointestinale ishin të zakonshme në ilaç dhe përfshinin nauze, të vjella dhe refluks, ndërsa një pjesë e vogël e pacientëve përjetuan humbje peshe.
Dr Rasol dhe bashkëautori Wassilios Meissner, një neurolog në Spitalin Universitar Bordeaux , të dy theksuan se do të kërkohej më shumë studim për të konfirmuar sigurinë dhe efikasitetin përpara se trajtimi t’u jepet pacientëve.
Gjetje premtuese që kanë nevojë për përsëritje
Michael Okun, drejtor mjekësor i Fondacionit të Parkinsonit, tha se nga pikëpamja praktike, ndryshimet në rezultatet e pacientëve nuk ishin klinikisht të rëndësishme, por “statistikisht dhe krahasuar me studimet e tjera, ky lloj ndryshimi duhet të tërheqë interesin dhe vëmendjen tonë”.
“Ekspertët ka të ngjarë të argumentojnë nëse ky studim plotëson një prag minimal për neurombrojtje, dhe ka të ngjarë jo”, tha Dr Okun, duke shtuar se efekti anësor i humbjes së peshës ishte shqetësues për pacientët me Parkinson.
Rodolfo Savica, një profesor i neurologjisë në Klinikën Mayo në Minesota shtoi: “Të dhënat e deritanishme sugjerojnë një efekt të mundshëm – por ne duhet ta përsërisim me siguri studimin”.
Sipas Parkinson’s UK , ilaçet e diabetit si lixisenatide po shqyrtohen nga shkencëtarët për trajtimin e Parkinsonit sepse receptorët GLP-1 gjenden gjithashtu në tru.
Eksperimentet e bazuara në laborator kanë sugjeruar që aktivizimi i tyre mund të rrisë funksionin e lidhjeve të dopaminës, të ketë veti anti-inflamatore, të përmirësojë prodhimin e energjisë dhe të ndezë sinjalet e mbijetesës së qelizave.
Lixisenatide është ilaçi i dytë i diabetit që kalon nëpër prova klinike për Parkinson, i pari është exenatide.
Profesor David Dexter, drejtor i kërkimit në Parkinson, tha për studimin e ri: “Pjesa më domethënëse e këtyre rezultateve është mungesa e përkeqësimit të parë në matjen klinike të simptomave motorike tek ata që marrin lixisenatide gjatë 12 muajve.
“Kjo është premtuese, por nga ky studim është e vështirë të thuhet nëse ilaçi po ngadalëson përparimin e gjendjes. Një provë më e gjatë mund ta tregojë këtë dhe mund të jetë një hap tjetër logjik.
“Do të jetë interesante të shihen rezultatet nga një ilaç i ngjashëm i quajtur exenatide. Rezultatet e mëparshme të provave klinike sugjerojnë se mund të jetë më i dobishëm se lixisenatide”, tha ai./Gazeta Shneta/