Të bëhesh nënë është një përvojë qiellore që nuk mund ta ndjesh pa e provuar. Kjo është ajo që ndodhi me mua.” – historia e një nënë që përjetoi ndjenjën e të qenurit nënë.
Të gjithë historinë e saj , mund ta lexoni në këtë artikull , shkruan parenting.firstcry , transmeton GazetaShneta.
Unë në të vërtetë po mendoja se nuk e di se çfarë duhet të jesh nënë deri kur u bëra nënë. Unë kisha dëgjuar shumë histori dhe përvoja të shumë nënave – ishte një lloj i përgatitur mendërisht për atë që duhet për të qenë nënë. Por unë duhet t’ju them se, pavarësisht sa ju e dini, sa jeni të përgatitur për ndryshimin nuk mund të ndjeheni të njëjtën gjë deri sa e përjetoni vetë.
Të bëhesh nënë është një përvojë qiellore që nuk mund ta ndjesh pa e provuar. Kjo është ajo që ndodhi me mua.
U pranova në spital dhe pas një periudhe të dhimbshme prej 17 orësh vajza ime erdhi në këtë botë. Unë dhe burri im të dy donim një vajzë dhe për hirin e Zotit ne u bekuan me një. Pas lindjes së saj gjithashtu isha në të vërtetë duke menduar se tani jam bërë nënë por ajo ndjenjë e të qenurit nënë ishte akoma larg. Unë jam e lumtur por ajo ndjenjë qiellore ishte akoma larg.
Hera e parë kur infermierja më solli fëmijën tim për të ushqyer dhe ajo brenda një pjese sekondash të lidhur me mua ishte një moment shumë i befasishëm për mua. Unë isha si “Si e di ajo që kjo është mënyra se si mund ta mbushë barkun”.
Por ka disa pyetje që nuk kanë përgjigje. Por unë duhet t’ju them se ishte e para nga shumë momente në jetën time, kur pashë një lidhje dashurie dhe kujdesi mes meje dhe foshnjës time. Ende koha e një ndjenje të lumtur për të qenë nënë ishte aq larg sa në ditët e para u ndjeva kaq e kufizuar dhe e mbërthyer.
Po ndieja se e gjithë liria ime është zhdukur. Çfarë kam bërë me veten time? Pse nuk kam adoptuar një fëmijë? Këto ishin pyetjet në mendjen time sepse nuk mund ta trajtoja atë kufi të të qenit kujdestar dhe të qëndroja i fshehtë dhe të gjitha ato.
Unë isha një zog i lirë dhe u ndjeva sikur dikush sapo më ka kapur në një kafaz. Dalëngadalë koha e kaluar dhe unë në të vërtetë po mendoja se unë e di se çfarë duhet për të qenë nënë deri kur u bëra nënë. Unë kisha dëgjuar shumë histori dhe përvoja të shumë njerëzve të bëra nënë ishte një lloj i përgatitur mendërisht për atë që duhet për të qenë nënë. I ashpër që pëlqente të ishte me të dhe ia ngul sytë. Mënyra se si ajo më shikonte dhe reagonte ndaj zërit tim ishte ndjenjë shumë e veçantë për mua.
Gradualisht ajo filloi të buzëqeshte dhe pastaj të luante dhe pastaj të bërtiste. Të gjitha këto momente vetëm për ta bërë atë lidhje më të fortë dhe më të fortë dhe ndjenjat që vijnë kur fëmija juaj buzëqesh është gjëja më e mirë që një njeri mund të ndiejë ndonjëherë. Ndjeva aq shumë dashuri për të, saqë edhe në mesnatë nëse zgjohej dhe dëshironte të luante, mund të ndjeja vetëm dashnore për të.
Dhe të gjithë këtu – dashuria e nënës është e pakushtëzuar në këtë tokë, por duhet t’ju them se të qenit nënë është padyshim një bekim. Dhe e gjithë periudha është e tillë që asgjë përveç dashurisë, dashurisë dhe dashurisë nuk rritet dhe nuk e kuptoni kurrë kur kapërceni të gjitha barrierat e dashurisë.
Askush nuk e di sesi është të jesh nënë. Vetëm pas një foshnje që mësoni të jetë nënë dhe ashtu si fëmija rritet një nënë – rritet me të. Të dy janë të reja dhe po gjejnë mënyrat më të mira për të jetuar me njëri-tjetrin.
Unë vetëm e ndiej që të jesh nënë është ndjenja më e mirë në këtë botë. Është kjo fazë e jetës që ju si person filloni të trajtoni marrëdhëniet përtej jepni dhe merrni. Është kjo fazë që ju mëson të jepni pa kushte. Është kjo fazë ku ju filloni të kuptoni se dashuria është përtej çfarëdo dhe rasteve, përtej çdo dhurate dhe befasie, përtej çdo lidhjeje, përtej këtij universi.
Shpresoj se ju ka pëlqyer përvoja ime. /GazetaShneta/