Studiuesit raportojnë se përdorimi i insulinës intranazale mund të përmirësojë funksionet njohëse te disa njerëz me kushte të lidhura me demencën. Ata thanë se trajtimi me insulinë duket se ka përfitimet më të mëdha për njerëzit me sëmundjen Alzheimer dhe dëmtim të butë njohës.
Ekspertë të tjerë mjekësorë, megjithatë, thanë se mendonin se studimi ishte me të meta dhe nuk janë gati të rekomandojnë insulinën si një trajtim për këto kushte.
Insulina intranazale mund të prodhojë disa përfitime pozitive njohëse, veçanërisht për njerëzit me sëmundjen Alzheimer dhe dëmtim të butë njohës, sipas një raporti të botuar në revistën Plos One, shkruan Medical News, transmeton Gazeta Shneta.
Studiuesit përfunduan një rishikim dhe meta-analizë të 29 studimeve me 1726 pjesëmarrës që ekzaminuan insulinën intranazale dhe funksionin kognitiv. Studimet u publikuan midis 2001 dhe 2021.
Doza mesatare e insulinës ishte 40 IU. Dhjetë studime shqyrtuan efektet e një doze të vetme. Të tjerët studiuan disa doza për një kohë më të gjatë, me një kohëzgjatje mesatare prej tetë javësh. Mosha mesatare e pjesëmarrësve ishte rreth 53 vjeç.
Studiuesit i ndanë pjesëmarrësit në katër kategori çrregullimesh:
- Çrregullime të shëndetit mendor, si skizofrenia, çrregullimet bipolare, çrregullimi i madh depresiv;
- Sëmundja e Alzheimerit dhe dëmtimi i lehtë njohës;
- Çrregullime metabolike, si diabeti;
- Çrregullime të tjera.
U bashkuan gjithashtu individë të shëndetshëm, pa dëmtime njohëse.
Studiuesit raportuan se ata nuk gjetën një ndryshim të rëndësishëm në funksionin njohës pas dozave të insulinës intranazale te njerëzit me çrregullime të shëndetit mendor, çrregullime metabolike dhe çrregullime të tjera.
Shkencëtarët thanë se gjetën përmirësime të konsiderueshme te pjesëmarrësit me sëmundjen e Alzheimerit dhe dëmtim të butë njohës.
Lidhja e mundshme midis insulinës dhe aftësive njohëse
“Pacientët me Alzheimer mund të kenë dëmtuar përpunimin e glukozës në hipokampus (një zonë e trurit e përfshirë në mësimin dhe kujtesën e njeriut),” Dr. Gayatri Devi, një neurolog në spitalin Northwell Lenox Hill në Nju Jork, i cili nuk ishte i përfshirë në studim. tha Medical News Today. “Insulina intranazale mund të ndihmojë me këtë dhe të përmirësojë njohjen.”
Një teori se pse insulina mund të ndihmojë në përmirësimin e kujtesës dhe njohjes është se qendrat e kujtesës në tru janë ose të gabuara ose nuk mund të përpunojnë sheqerin.
“Mund të jetë e mundur që numri i receptorëve të insulinës në qendrat e kujtesës në tru të bëhet i gabuar ose të jetë disi i mangët për të përpunuar sheqerin, tha Dr. Shae Datta, bashkëdrejtor i Qendrës së Tronditjeve të NYU Langone dhe drejtor i neurologjisë konjitive në NYU. Spitali Langone-Long Island.
“Zëvendësimi i insulinës ndihmon metabolizmin e trurit. Duke çuar në teorinë se rezistenca e trurit ndaj insulinës mund të çojë në deficite njohëse, “tha Datta, e cila nuk ishte e përfshirë në studim, për Medical News Today.
Efektet anësore të insulinës intranazale përfshijnë:
Hipoglicemia, e cila mund të çojë në sulme në zemër dhe goditje në tru:
- Irritimi i hundës ose riniti;
- mendjelehtësi;
- Marramendje;
- Nauze;
- Gjakderdhje nga hunda.
Studiuesit arritën në përfundimin se insulina intranazale mund të tolerohet në mënyrë të sigurt dhe ka potencialin për të përmirësuar kujtesën duke arritur drejtpërdrejt në rajonet e trurit të përfshira në rregullimin e njohjes.
Reagimi ndaj insulinës dhe studimit të rënies njohëse
Studiuesit treguan se nevojiten më shumë kërkime për të kuptuar përgjigjen e trajtimit. Jo të gjithë profesionistët mjekësorë janë të impresionuar me hulumtimin.
“Në përgjithësi, nuk më bëri përshtypje studimi,” tha Dr Clifford Segil, DO, një neurolog në Qendrën Shëndetësore të Providence Saint John në Kaliforni, i cili nuk ishte i përfshirjnë hulumtim. “Insulina intranazale është provuar për diabetin – dhe dështoi.”
“Më duket e frikshme t’i japësh insulinë dikujt pa indikacione për diabetin. Ekziston rreziku i hipoglikemisë kur i jepni insulinë dikujt që nuk ka diabet”, tha ai për Medical News Today. “Kjo mund të rrisë rrezikun e tyre për atak në zemër ose goditje në tru.”
“Unë pajtohem se është mirë të ripërdoren ilaçet pasi mund të përmirësojnë zgjedhjet për trajtim,” shtoi Segil. “Por, ky studim nuk e mbështet ripërdorimin e këtij ilaçi për humbjen e kujtesës. Unë kurrë nuk e kam përdorur atë në praktikën time.”
“Kjo është një meta-analizë, pra një përmbledhje statistikore e studimeve të shumta, shumica prej tyre mjaft të vogla,” tha Devi. “Ky nuk është kurrë aq i mirë një studim i madh i dyfishtë i verbër i kontrolluar nga placebo, sa do të ishte i rëndësishëm në marrjen e vendimeve të lidhura me pacientët. Sidoqoftë, çdo pacient duhet të trajtohet individualisht dhe vendimet në lidhje me protokollet e trajtimit duhet gjithashtu t’i përshtaten pacientit individual.”
“Një studim i madh i kontrolluar nga placebo i insulinës intranazale në trajtimin e durimit me sëmundjen e Alzheimerit të konfirmuar nga biomarkerët është ende i nevojshëm,” shtoi Devi. “Një pjesë e problemit me provat e vjetra klinike të Alzheimerit ishte ajo
Deri në një e treta e pacientëve që u diagnostikuan klinikisht me Alzheimer nuk e kishin atë në patologji.”
Datta pajtohet se nevojitet studim i mëtejshëm.
“Unë mendoj se ne kemi nevojë për prova klinike më të mëdha njerëzore që vlerësojnë përmirësimin pozitiv dhe mungesën e efekteve anësore afatgjata përpara përdorimit. Unë do të doja të diferencoja informacionin rreth statusit njohës bazë dhe grupeve në krahasim me njëri-tjetrin me doza të ndryshme për të parë nëse ka një përfitim, “tha ajo./Gazeta Shneta/