Hepatiti viral është tani shkaku i dytë kryesor infektiv i vdekjeve në botë pas tuberkulozit, zbulon raporti i Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH).
Normat e testimit të hepatitit viral dhe mbulimit të trajtimit kanë ngecur pavarësisht mjeteve të përmirësuara të diagnostikimit dhe trajtimit SI dhe uljes së çmimeve të produkteve, sipas raportit të publikuar në Samitin Botëror të Hepatitit, shkruan burimi Health News përcjell Gazeta Shneta.
Vdekjet nga hepatiti viral u rritën nga 1.1 milion në 2019 në 1.3 milion në 2022, tregojnë të dhënat e OBSH-së nga 187 vende.
Shumica (83%) e këtyre vdekjeve janë shkaktuar nga hepatiti B dhe 17% nga hepatiti C. Këto infeksione marrin 3500 jetë çdo ditë.
“Ky raport paraqet një tablo shqetësuese pavarësisht progresit global në parandalimin e infeksioneve të hepatitit, vdekjet po rriten sepse shumë pak njerëz me hepatit janë duke u diagnostikuar dhe trajtuar”, tha Drejtori i Përgjithshëm i OBSH-së, Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus.
Në vitin 2022, pati 2.2 milionë infeksione të reja të hepatitit viral, një rënie e lehtë nga 2.5 milionë në vitin 2019.
Hepatiti viral është një infeksion që shkakton inflamacion dhe dëmtim të mëlçisë. Shumë njerëz me këtë gjendje nuk kanë simptoma dhe nuk janë të vetëdijshëm për infeksionin.
Të dy hepatitet B dhe C mund të çojnë në një infeksion të përjetshëm të njohur si hepatiti kronik, në të cilin simptomat mund të duhen dekada për t’u zhvilluar.
Vetëm 13% e njerëzve që jetonin me infeksion kronik të hepatitit B në nivel global ishin diagnostikuar dhe rreth 3% kishin marrë terapi antivirale deri në fund të vitit 2022, tregon raporti i OBSH-së.
Numrat janë pak më premtues për hepatitin kronik C: një në tre (36%) njerëz ishin diagnostikuar dhe 20% kishin marrë trajtim kurativ.
Megjithatë, këto rezultate bien shumë poshtë objektivave globale për të trajtuar 80% të njerëzve që jetojnë me hepatit kronik B dhe hepatit C deri në vitin 2030.
Viruset e hepatitit B dhe C mund të shkaktojnë gjithashtu infeksione akute, simptomat e të cilave mund të shfaqen në çdo kohë nga dy javë deri në gjashtë muaj pas ekspozimit. Ato mund të përfshijnë ethe, lodhje, humbja e oreksit, nauze ose të vjella, dhimbje barku, urina e errët ose jashtëqitje me ngjyrë të çelur, dhimbje kyçesh dhe verdhëzë.
Vaksinat janë të disponueshme vetëm kundër hepatitit A dhe B dhe rekomandohen për të gjithë fëmijët dhe adoleshentët më të vegjël se 19 vjeç, si dhe të rriturit me rrezik të lartë të infeksionit. /Gazeta Shneta/