Në disa mënyra, zemra është një organ mjaft i prekshëm. Komplikimet kardiake si sulmi në zemër, arresti kardiak ose dështimi i zemrës janë të zakonshme. Por është interesante se nga shumë sëmundje që mund të prekin zemrën, kanceri nuk është një prej tyre. Për shembull, shpesh dëgjojmë për kancer në prostatë, gji, zorrë të trashë, lëkurë etj., por rrallë në zemër. Si ndryshon ky organ jetik?
Tumoret beninje të zemrës janë ndoshta më të zakonshme se malinje (kancerogjene), por të dyja janë mjaft të rralla. Më i zakonshmi nga tumoret beninje njihet si miksoma, por ka një mori tumoresh të tjera beninje. Kur merrni parasysh tumoret malinje, ato janë ose një tumor primar i zemrës, ose metastatik, që do të thotë se përhapet në zemra nga diku tjetër Zakonisht është nga diku tjetër. Është shumë e pazakontë që zemra të ketë tumorin e saj malinj, shkruan Robert Dunton, transmeton Gazeta Shneta.
Kjo ndoshta për shkak se zemra përbëhet nga qeliza të specializuara të muskujve. Megjithëse zemra përbëhet nga lloje të tjera të indit lidhës, pjesa më e madhe e saj është një muskul shumë i specializuar dhe muskujt, si rregull, janë një vend i rrallë për të pasur tumore malinje.
Simptoma mbizotëruese është shpesh ajo e vështirësive në frymëmarrje. Njerëzit mund të ndiejnë mungesë fryme, kanë atë që ne të gjithë kemi dispne. Kjo për shkak se këto tumore, kur janë brenda zemrës, mund të rrotullohen dhe të pengojnë rrjedhën e gjakut për periudha të shkurtra kohore dhe pacienti do t’i ndjejë ato simptoma. Më rrallë, njerëzit do të kenë ose dhimbje gjoksi ose rrahje të rrahura, ndjejnë se zemra e tyre kapërcen një rrahje. Ndonjëherë me miksoma,pacientët mund të kenë pothuajse një sëmundje të ngjashme me gripin, me ethe, dhimbje muskulore dhe dhimbje.
Këto diagnostikohen me ekokardiogramë kardiake, e cila mund të bëhet si nga jashtë ashtu edhe nga brenda. Nëse bëjmë një jehonë të zemrës nga jashtë, jemi të kufizuar sepse duhet të shikojmë midis brinjëve. Pra, ka një sondë që mund të zbresë në ezofag të pacientit, dhe nga brenda, nuk ka asgjë në rrugë, kështu që ne marrim fotografi shumë më të mira. Quhet eko trans-ezofageale. Një tjetër test që është me të vërtetë mjaft elegant quhet imazhi i rezonancës magnetike kardiake , duke përdorur aparatin MRI. Ndonjëherë ne do të përdorim një fotografi MRI të zemrës për të diagnostikuar ose planifikuar më tej se çfarë lloj operacioni mund të kërkojë pacienti.
Në përgjithësi, shumica e tumoreve në zemër duhet të hiqen. Tumoret beninje, i heqim sepse me siguri, edhe pse janë beninje, mund të shkaktojnë disa probleme të rëndësishme. Ato mund të krijojnë bllokim për sa i përket qarkullimit të gjakut. Me fjalë të tjera, ata pengojnë. Ato mund të krijojnë aritmi ose parregullsi të zemrës, palpitacione ose çrregullime të tjera të ritmit të zemrës. Një nga shqetësimet që kemi për tumoret brenda zemrës është se copat e tyre mund të shkëputen. Ato mund të kalojnë nëpër qarkullim dhe të krijojnë lëndime. Nëse një grimcë del nga një tumor, ajo mund të shkojë në tru dhe të shkaktojë një goditje ose të shkojë në veshkë dhe të shkaktojë dëmtim të veshkave.
Ne heqim tumoret malinje për të parandaluar të njëjtat probleme, por edhe sepse tumoret malinje mund të rriten dhe përkeqësohen shumë dhe gjithashtu mund të përhapen. Si çdo kancer, ne do të konsideronim përpjekjen për ta hequr atë të gjithë. Problemi është se në zemër jemi të kufizuar se sa inde mund të heqim.
Ka kirurgë që kanë raportuar se kanë operuar një pacient për një tumor malinj duke hequr në të vërtetë zemrën, siç do të bënit nëse pacienti juaj do të bënte një transplant. Ata heqin zemrën dhe në tavolinë në sallën e operacionit, punojnë për të hequr tumorin malinj, rindërtojnë gjërat dhe më pas e vendosin përsëri. Kjo quhet autotransplant. Disa pacientë madje janë trajtuar me transplant.
Këto janë padyshim të pazakonta, por këtu në Upstate, ne kemi parë katër në 18 muajt e fundit. Tre kishin myksoma. I katërti kishte një tumor primar, që do të thotë se u zhvillua në zemër, që doli të ishte kancerogjene. Pra, nuk është aq e pazakontë që ne të mos e shohim kurrë atë dhe duhet të jetë pjesë e të menduarit diagnostikues të një mjeku./Gazeta Shneta/