Alan Milburn, duke parë gjendjen socialiste, së bashku me tre kolegët e tij vendosin të heqnin dorë nga puna. Në letrën e tij të dorëheqjes, Milburn, ish-ministër i kabinetit të punës, deklaroi se qeverisë i mungon kapaciteti mental për t’u ndërmarrë me një situatë caktuara.”
Fatkeqësisht, tani ekziston një hendek në mes kujdesit të shëndetit mendor dhe retorikës reale politike, transmeton Gazeta Shneta.
Këtë hipotezë është duke e vërtetuar edhe rrëfimi i një mjekut, i cili tentoi të bënte vetëvrasje.
“U kualifikova si doktor nga Oksfordi në vitin 2015 dhe isha duke studiuar ndërsa u diagnostifikova së pari me çrregullime bipolare. Kam përjetuar në radhë të parë vështirësitë që ekzistojnë jo vetëm si pacient në qasjen ndaj kujdesit, por edhe frustrimin e madh si doktor, në pamundësi për të ofruar kujdesin e duhur për ata që kanë probleme me shëndetin mendor. Këto vështirësi shumë të vërteta janë si rezultat i një mungese të përhapur të burimeve dhe si pasojë e drejtpërdrejtë e mungesës së fondeve sistematike të shërbimeve të shëndetit mendor.
Në Tetor të këtij viti u përpoqa të bëj vetëvrasje. Nga majat mahnitëse, zbrita, duke u spiraluar, duke rënë në thellësitë më të thella të depresionit; një mjerim i plotë. Një akt që e kam provuar dhe nuk kam arritur të justifikoj që nga ajo ditë fatkeqe. Kështu, përfundova si një pacient, në momentet më të errëta të jetës sime në spitalet dhe në lagjet në të cilat punoja normalisht.
Kujdesi dhe dhembshuria e stafit që më trajtoi ishte diçka që nuk do ta harroj kurrë dhe për të cilën jam jashtëzakonisht mirënjohës.
Megjithatë, ajo më solli në shtëpi në një mënyrë që asnjë përvojë tjetër nuk mund ta arrija. Burimet janë tepër të shtrënguara, stafi i mbingarkuar dhe tragjikisht kjo do të thotë se për shumë njerëz, duhet të paraqitet një krizë e shëndetit mendor para se ta marrin ndihmën që ata kanë nevojë.
Përpjekjet për të përmirësuar vetëdijen dhe zvogëlimin e stigmës për shëndetin mendor kanë dalë përpara në hapa të mëtejshëm në vitet e fundit.
Rrjeti i Mbështetjes së Mjekëve, për të cilin jam krenar që jam pjesë e tyre, siguron mbështetje dhe këshillë për mjekët dhe studentët mjekësorë me shqetësime të shëndetit mendor.
Sidoqoftë, për ata që janë në qeveri, ata që kanë fuqi, me mezi hapin dialog në lidhje me këtë. Vetëm përmes rritjeve reale të financimit mund të bëhen përmirësime në kujdesin e shëndetit mendor, të cilat janë kaq të nevojshme. Pa këtë financim, padrejtësia vetëm do të djegte iluminimin.
Stafi mjekësor që më solli në atë periudhë më të keqe të jetës sime, që solli dritë në errësirën e tmerrshme dhe më mbështeti në rrugën e rimëkëmbjes, kanë një përkushtim për punën e tyre që është me të vërtetë përtej fjalëve.
Retorika e shëndetit mendor duhet të vërtetojë më shumë se fjalë boshe, ose tokenizëm.”/Gazeta Shneta/