Nuk ka gjë të tillë si përsosmëria në amësi. Nuk ka asnjë nënë të përsosur ashtu si nuk ka fëmijë të përsosur ose burrë të përsosur ose familje të përsosur ose martesë të përsosur.
Shoqëria jonë është e mbushur me mesazhe, të dyja të hapura dhe të fshehta, që i bëjnë nënat të ndjehen të papërshtatshme – pa marrë parasysh se sa pwrpiqen. Kjo është veçanërisht e vërtetë në peizazhin dixhital të sotëm në të cilin ne vazhdimisht bombardohemi me imazhe që ngjallin “përsosmëri” në të gjitha fushat e jetës – shtëpi, punë, trup, transmeton GazetaShneta.
Angela qw menaxhon blogun “MommyDiary ka shkruar rreth kwsaj teme:
Unë jam ndoshta përgjegjëse për disa nga ato imazhe. Si blogere me orar të plotë bëhem pjesë e një brezi që krijon imazhe të lumtura që përshkruajnë vetëm rrotullat e jetës sonë. Megjithatë, unë do të jem e pari që do të pranoj se ndërsa mediat sociale nuk janë gjithmonë të falsifikuara, ajo është plotësisht e kuruar. Dhe presioni i madh që krijon për të qenë një “mami e përkryer” është e dëmshme për shëndetin dhe lumturinë tone.
Nuk ka gjë të tillë si përsosmëria në amësi. Nuk ka asnjë nënë të përsosur ashtu si nuk ka fëmijë të përsosur ose burrë të përsosur ose familje të përsosur ose martesë të përsosur. Sa më shpejt të kuptojmë dhe të përqafojmë këtë të vërtetë shumë të rëndësishme, aq më shpejt që të çlirohemi nga pritjet joreale që mund ta dëmtojnë gëzimin tonë dhe të heqin ndjenjën tonë të vetëvlerësimit.
Kur u bëra nënë 13 vjet më parë, përpiqesha të bëhesha nwnw e përsosur si ato qw shihja në TV ndërsa isha rritur në vitet ’80 dhe ’90. Doja të isha nëna e bukur, e këndshme dhe e përhershme që bën gjithçka mirë dhe pa e sakrifikuar gruan e saj tw brendshme.
Kam parë amësinë ideale si diçka që e arrini thjesht duke punuar shumë, ashtu si duke hyrë në një kolegj të mirë ose duke u punësuar për punën tuaj të ëndërrs.
Por në realitet, amësia ishte larg nga ajo që unë parashikova si një vajzë e re.
Dy vjet në amësi e gjeta veten të dëshpëruar, të izoluar, të vetmuar dhe të shkëputur nga vetw vetja ime dhe të tjerët. Kam foshnje nën moshën dy vjeç dhe nuk kam fjetur për më shumë se dy ose tre orë në natë në muaj.
Vajza ime e parë filloi të tregonte shenja të vonesave në zhvillim (ajo u diagnostikua më vonë me një çrregullim gjenetik) dhe vajza ime e mitur kishte nevojë për mua gjatë gjithë kohës.
Isha shumë e frikësuar për të kërkuar ndihmë, sepse kisha rwnw pre e bindjes falso se kërkimi i ndihmës do të thotë se unë jam një nënë e keqe dhe e papërshtatshme. U përpoqa të jem gjithçka për të gjithë dhe të fshihem pas maskës së një nëne të përsosur që i ka tw gjitha nw rregull. Përfundimisht kam pwrjetuar dwshtimin mw tw madh kur jam diagnostifikuar me depresionin e pas lindjes, përcjellë GazetaShneta.
Në këtë pikë, unë u detyrova të filloj dhe të mësoj se çfarë nënkupton vërtet amësia. Unë gjithashtu kisha për të kërkuar identitetin tim si një nënë – jo sipas asaj që thonë të tjerët, por sipas asaj që është më e mirë dhe më realiste për mua dhe për fëmijët e mi.
Unë kam qenë me fat qw kam marrw kujdes të menjëhershëm mjekësor qw mw ka ndihmuar tw kapwrcej këtë çrregullim; e arrita me ndihmën e ilaqeve kundër depresionit, mbështetjen e familjes, dhe vetë-kujdesit. U deshën shumë muaj bisedimesh, leximi, hulumtimi, reflektim dhe meditim për të kuptuar përfundimisht se nocioni i nënës perfekte ishte një mit. Më duhej të lija këtë ideal destruktiv nëse doja të bëhesha një nënë që ishte e plotësuar dhe reale për fëmijët e saj.
Heqja dorw nga perfeksioni mund të zgjasë më shumë për disa sesa të tjerët. Me të vërtetë varet nga personaliteti ynë, prejardhja e familjes dhe dëshira për të ndryshuar. Megjithatë, një gjë që mbetet e sigurt, është fakti që kur e lëshoni përsosmërinë, ju filloni ta vlerësoni kaosin e amësisë. Sytë e tu më në fund janw tw hapur për të gjitha bukurinë që shtrihet në papërsosmëri dhe ju filloni një udhëtim të ri të prindërimit të kujdesshëm.
Të jesh prind i kujdesshëm është shumë më i lehtë sesa mendojmë. Kjo thjesht do të thotë se ne jemi plotësisht të vetëdijshëm për atë që po bëjmë në atë çast. Ne bëhemi plotësisht të pranishëm dhe plotësisht të ndërgjegjshëm për momentet e përditshme, në vend që ta shpërqendrojmë veten me atë detyrë apo përgjegjësi tjetër. Kjo na ndihmon të vlerësojmë dhe të pwrfshihemi në gëzime të thjeshta të amësisë, siç mund tw jetw njw lojw e thjeshtw, të shikojmë një film ose të gatuash së bashku si familje, në vend që të pastrojmë gjithmonë ose të përgatisim një vakt të denjë për ta postuar nw Pinterest.
Duke qenë një prind i ndërgjegjshëm do të thotë që nuk e kalojmë më kohën tonë duke theksuar atë që nuk është bërë dhe në vend të kësaj të zhvendosim vëmendjen tonë në atë që mund të bëjmë për veten dhe për të dashurit tanë në atë moment, kudo që të ndodhë./GazetaShneta/