Shpatulla e ngrirë është një term që përdoret zakonisht për të treguar kapsulitin ngjitës të shpatullës: është një patologji inflamatore shumë e dhimbshme që kufizon në mënyrë progresive lëvizjen e këtij artikulacioni, deri në palëvizshmëri totale.
Shenjat e para të patologjisë janë dhimbje të vazhdueshme dhe intensive në shpatull, veçanërisht gjatë natës, duke e bërë të pamundur gjetjen e një pozicioni komod për të fjetur, shkruan Emergencny Live, transmeton Gazeta Shneta.
Më pas, gradualisht, lëvizjet natyrale të kyçit bëhen gjithnjë e më komplekse, derisa nuk është më e mundur lëvizja e shpatullës.
Më së shumti preken femrat nga mosha 35 deri në 55 vjeç, por është e mundur që kushdo të vuajë prej saj.
Për shkak të mungesës së specifikës së simptomave – të cilat mund t’i atribuohen ngurtësimit të qafës ose inflamacionit të përgjithshëm të lokalizuar – shpatulla e ngrirë shpesh diagnostikohet shumë vonë, duke bërë që problemi të përkeqësohet dhe të zgjatet koha e rikuperimit.
Çfarë është shpatulla e ngrirë?
Kapsuliti ngjitës, sindroma e shpatullave të ngrira ose shpatulla e ngrirë janë të gjitha terma që i referohen të njëjtës gjendje mjekësore, pra një gjendje inflamatore dhe e dhimbshme e këtij artikulacioni që zvogëlon në mënyrë progresive lëvizjen e tij.
Përgjegjëse për patologjinë është një strukturë që është pjesë e artikulacionit, përkatësisht kapsula. Funksioni i tij është të mbyllë nyjen për të ndihmuar në stabilizimin e tij.
Mund të ndodhë që, për shkak të inflamacionit, kapsula të bëhet gjithnjë e më e ngurtë dhe, në mënyrë progresive, pacienti të humbasë lëvizshmërinë në shpatull.
Kufizimi i kyçeve prek si lëvizjet aktive ashtu edhe ato pasive, me fjalë të tjera si kur personi i prekur dëshiron të lëvizë vullnetarisht shpatullën ashtu edhe kur një person tjetër, si mjeku apo fizioterapisti, e bën këtë.
Është pikërisht kufizimi pasiv i lëvizjes që është një nga tiparet dalluese të sëmundjes, që e veçon atë nga kushtet e tjera, siç është lëndimi i manshetës rrotulluese.
Kjo sindromë e veçantë zhvillohet në tre faza:
- Inflamacion që shkakton dhimbje të forta. Në këtë fazë është e lehtë që sëmundja të ngatërrohet me llojet e tjera të inflamacionit ose lëndimit. Kjo fazë zakonisht zgjat 3-4 muaj.
- Ngurtësia. Ndërsa shpatulla ngurtësohet, dhimbja zvogëlohet. Mund të ndodhë – në raste të rënda – që mpirja dhe bllokimi i lëvizjes të arrijnë edhe në dorë. Kjo fazë zgjat afërsisht 4-6 muaj.
- Faza e shkrirjes ose e rikuperimit, kur – përmes terapive dhe trajtimit të synuar – shpatulla gradualisht rifiton lëvizshmërinë. Kjo fazë është mjaft e gjatë dhe mund të zgjasë nga një deri në tre vjet.
Cilat janë simptomat?
Siç e kemi përmendur, kjo sindromë ka disa simptoma të përgjithshme dhe disa të veçanta, të cilat që në testin e parë klinik mund ta drejtojnë specialistin drejt një diagnoze.
Natyrisht, simptoma më e rëndësishme për t’u marrë parasysh është kufizimi i lëvizjes, i cili në mënyrë progresive degjeneron, i shoqëruar me dhimbje.
Megjithatë, përpara se nyja të ngurtësohet, ka kambana alarmi që mund të na ndihmojnë të arrijmë një diagnozë të hershme.
Siç e kemi parë, shumë simptoma janë të zakonshme për patologjitë e tjera, prandaj është thelbësore që menjëherë të konsultoheni me një specialist për të parandaluar përkeqësimin e pakthyeshëm të situatës ose për të përjashtuar praninë e gjendjeve të tjera patologjike që kërkojnë trajtim të menjëhershëm.
Shpatulla e ngrirë fillimisht shfaqet me dhimbje të forta që shpesh shoqërohet me ënjtje të lokalizuar, shpesh në pjesën e sipërme të jashtme të shpatullës
Siklet rëndohet gjatë natës, zakonisht prek gjymtyrën jo dominuese dhe parandalon veprimet e zakonshme si krehja ose rruajtja.
Cilat janë shkaqet
Shkaku i gjendjes, siç e kemi parë, është inflamacioni që rezulton në ngurtësimin e kapsulës, gjegjësisht indit lidhor që ndihmon në rregullimin e lëvizjeve të kyçit.
Shpesh nuk është e mundur të përcaktohet me siguri shkaku i gjendjes, megjithëse studimet kanë treguar se pacientët me diabet kanë një rrezik më të lartë për të zhvilluar shpatullën e ngrirë.
Ata që vuajnë nga sëmundjet autoimune, hiperkolesterolemia dhe sëmundja e Parkinsonit janë gjithashtu më të prirur për t’u prekur nga kjo sëmundje.
Lëndimet ose operacionet e mëparshme mund të kenë gjithashtu një ndikim: pas imobilizimit të detyruar – i cili nuk pasohet nga rehabilitimi i duhur – është e mundur të zhvillohet kapsuliti ngjitës i shpatullës.
Një faktor tjetër predispozues mund të jetë përdorimi i zgjatur i disa medikamenteve.
Edhe pse ka dyshime të arsyeshme, në shumicën e rasteve, shpatulla e ngrirë lind pa ndonjë shkak të dukshëm..
Trajtime të mundshme për shpatullat e ngrira
Meqenëse shkaqet që çojnë në fillimin e gjendjes janë shpesh të panjohura, trajtimet shoqëruese janë gjithashtu shpesh të ndërlikuara.
Është e mundur që patologjia të zgjidhet vetë.
Megjithatë, për të shkurtuar kursin, këshillohet që të ndërmerret një kurs rehabilitimi fizioterapeutik. Në çdo rast, patologjia është e shërueshme.
Trajtimet do të ndryshojnë në varësi të fazës së sëmundjes: në fazën e parë trajtimi do të synojë uljen e dhimbjes dhe inflamacionit, në dy fazat e tjera do të punohet për të rifituar lëvizshmërinë e kyçit dhe forcimin e muskujve.
Siç u përmend më lart, kohët e rikuperimit janë mjaft të gjata, edhe sepse ndërhyrja në përgjithësi kryhet vetëm kur shpatulla është plotësisht e bllokuar, pra kur patologjia tashmë ka përparuar.
Gjatë gjithë procesit të rehabilitimit, në fakt, duhet të shmangni absolutisht lëvizjet e papritura ose ngritjen e ngarkesave të rënda me krahun e dhimbshëm.
Ndonjëherë shpatulla e ngrirë merr karakteristika psikosomatike, prandaj është thelbësore t’i qaseni terapisë në një mënyrë optimiste: mund të mos i vini re menjëherë rezultatet e pritura, por do t’ju duhet të ruani një qëndrueshmëri të caktuar në mënyrë që të rikuperoheni. shpejt dhe sa më mirë.
Nëse këto rrugë nuk funksionojnë dhe cilësia e jetës së pacientit rrezikohet, do të merret parasysh kirurgjia artroskopike.
Nevoja për kirurgji, megjithatë, është një dukuri shumë e rrallë, kështu që vetëm një përqindje e vogël e rasteve do t’i nënshtrohen operacionit.
Kohët e fundit, shumë njerëz po zgjedhin të ndjekin rrugë alternative dhe plotësuese, duke iu drejtuar specialistëve dhe duke iu nënshtruar manovrave osteopatike dhe akupunkturës: megjithëse nuk ka studime që vërtetojnë efektivitetin e këtyre metodave, ato arrijnë të sjellin përfitime të konsiderueshme pa rrezikun e efekteve anësore./Gazeta Shneta/