Foshnjat mund të hyjnë në këtë botë në një nga dy mënyra: Gratë shtatzëna mund të kenë ose një lindje vaginale ose një shpërndarje kirurgjikale nga seksioni cezarian, por qëllimi përfundimtar i të dyja metodave të lindjes është që të lindin në mënyrë të sigurt një fëmijë të shëndetshëm.
Disa avantazhe për një fëmijë që është dërguar natyralisht është se një nënë do të ketë kontakte më të hershme me të porsalindurin e saj se sa një grua që ka pasur operacion dhe ajo mund të iniciojë më shpejt ushqimin me gji.
Gjatë një dërgese vaginale, muskujt e përfshirë në këtë proces kanë më shumë gjasa të shtrydhin lëngun e gjetur në mushkëritë e një porsalinduri, gjë që është e dobishme, sepse kjo i bën fëmijët më pak gjasa të vuajnë nga probleme të frymëmarrjes gjatë lindjes. Foshnjet e lindura vaginale gjithashtu marrin një dozë të hershme të baktereve të mira ndërsa udhëtojnë përmes kanalit të lindjes së nënës, gjë që mund të rrisë sistemet imunitare dhe të mbrojë traktet e tyre të zorrëve.
Nëse një grua ka pasur një lindje të gjatë ose nëse foshnja është e madhe dhe shpërndahet në mënyrë vaginale, një nga rreziqet është që foshnja mund të lëndohet gjatë vetë procesit të lindjes, duke rezultuar në një kordon të thyer, sipas Shkollës së Mjekësisë së Stanford.
Foshnjat e lindura nga seksionet cezariane mund të kenë më shumë gjasa që të kenë probleme të frymëmarrjes në lindje dhe madje edhe gjatë fëmijërisë, siç është astma. Nënat gjithashtu mund të jenë në rrezik më të madh për lindjen e foshnjeve.
Gjatë një seksion cezarian, ekziston një rrezik i vogël që një foshnjë mund të ketë lëndime gjatë operacionit. Për arsye që mbeten të paqarta, disa studime kanë sugjeruar gjithashtu një lidhje midis foshnjave të dorëzuara nga seksioni cezarian dhe një rrezik më të madh për t’u bërë mbipeshë si fëmijë dhe si i rritur.
Një shpjegim i mundshëm është se gratë që janë mbipeshë ose kanë diabet të lidhur me shtatzëninë mund të kenë më shumë gjasa të kenë një seksion cezarian./Gazeta Shneta/