Linda Hering nga Iowa gjithmonë dëshironte një familje të madhe. Por, ajo kurrë nuk e imagjinonte që ajo të ushqejë më shumë se 600 fëmijë dhe ta kthejë shtëpinë e saj në një strehë të sigurt, ku çdo fëmijë i jepej strehim, ushqim, veshje dhe më e rëndësishmja, sasi të pafund dashurie.
Tani 75 vjeçe, Hering po kujdeset për fëmijët për gati pesë dekada në Johnson County, Iowa shkruan CNN, transmeton GazetaShneta.
Ajo ishte e njohur nga të gjithë në Johnson County për të punën bamirëse të saj.Ajo nuk e ka larguar kurrë një fëmijë pa marrë parasysh moshën, gjininë ose nevojat e veçanta; çdoherë ishte pranë tyre për ti siguruar një familje që kishin nevojë.
Harenga nuk është vetëm një nënë kujdestare. Për tetë fëmijët e saj, tre prej të cilëve ishin fëmijë birësues që ajo dhe Bob (burri) adoptuan, ajo ishte thjesht – Nënë.
Një nga fëmijët është 39-vjeçari Anthony Hering. Ai ishte 6 muajsh kur u vendos në familjen Hering. Kur ai ishte 3 vjeç, familja Hering zyrtarisht e adoptoi atë.
“Unë jam përgjithmonë mirënjohës për jetën që më dhanë.Të dy më kanë mësuar që familja nuk përcaktohet nga gjaku.” i tha Anthony Hering CNN
Dy nga fëmijët tjerë të birësuar nga Hering kanë nevoja të rënda mjekësore dhe speciale. Njëri prej tyre, Dani, është plotësisht i varur nga të tjerët për kujdes.
“Është e vështirë të thuash me fjalë ndikimin e saj. Ajo ishte gjithmonë e disponueshme dhe e gatshme për një fëmijë në nevojë. Këta fëmijë zakonisht merreshin nga një situatë traumatike dhe ajo do t’i merrte ata, të sigurojë një shtrat, rroba të pastra, ushqime të ngrohta dhe dashuri, “tha Anthony.
“Ajo gjithashtu ka punuar shumë për t’i mbajtur familjet së bashku.Gjithmonë sigurohet që një fëmijë i ri sapo i ardhun në shtëpinë e saj t’i ishte dhënë një fotografi profesionale që ishte vendosur në mur në dhomën e ndenjes. Kjo duket si një gjë e vogël, por i ndihmon ata të ndjehen sikur janë në shtëpi “.
Gjithçka vjen nga dashuria
Kur bëhet fjalë për frymëzimin e Heringut për të ushqyer fëmijë, ajo kishte një shpjegim: DASHURI.
“Unë thjesht do të doja ashtu sikur ata të ishin fëmijët e mi ndoshta më shumë sesa duhet,” tha Hering.
“Unë qava kur fëmijët do të largoheshin nga shtëpia ime, pa marrë parasysh sa kohë kishin qenë atje. Ishte aq e vështirë për mua që të them lamtumirë me ta. Unë gjithmonë pyesja: ‘Pse vazhdoj ta bëj këtë?’ – sepse kurrë nuk ishte e lehtë t’i thash lamtumirë një fëmije. Por, unë vazhdoja ta bëja atë, sepse kisha aq shumë dashuri për t’u dhënë këtyre fëmijëve në nevojë “./GazetaShneta/