Nëse jeni duke përjetuar çrregullim të stresit post-traumatik (PTSD) pas traumës së lindjes ose humbjes së një fëmije, terapia EMDR mund t’ju ndihmojë më shumë sesa terapia e bisedës.
Një javë pasi linda vajzën time, Margaret Hope, u kthyem me makinë në apartamentin tonë në Sanford, Florida—burri im dhe unë, por pa fëmijë. Vetëm pesë muajsh shtatzënë, shkova në lindje të parakohshme gjatë një udhëtimi të fundjavës në Miami. Disa orë pas lindjes së Margaret Hope, ajo ishte zhdukur. Isha në thellësi të pikëllimit, teksa përpiqesha të kthehesha në jetën time, shkruan Today’s Parent, transmeton Gazeta Shneta.
Më vonë do të zbuloja se kisha çrregullim të stresit post-traumatik të lidhur me lindjen (PTSD). Për muaj të tërë, nuk mund të isha pranë grave shtatzëna ose fëmijëve për një kohë të gjatë, ose përndryshe do të kaloja në sulme paniku të përlotur. I shmanga vendet që më kujtonin shumë shtatzëninë. Tingujt e zhurmshëm, disa aroma që ndezën kujtimet e spitalit dhe shfaqjet televizive ose filmat që përshkruanin humbjen e foshnjës do të më jepnin rikthim të tmerrshëm. Mendimet ndërhyrëse më mundonin: do të vazhdoja t’i thosha vetes se vdekja e foshnjës sonë ishte i gjithë faji im. Prisja që koha të shërohej, por pas dy vitesh nga këto simptoma kërkova ndihmë.
Seancat e mia të para të terapisë së bisedës më ndihmuan të kuptoja shumë mendime dhe ndjenja për vdekjen e vajzës sime, por efektet pozitive ishin gjithmonë jetëshkurtra. Unë ende po përjetoja rregullisht rikthime të rregullta, hiper-vigjilencë dhe simptoma të tjera të PTSD-së. Vetëm kur u transferova në Kolorado dhe u lidha me një terapist të trajnuar me EMDR, Jamie Gibbs, u binda se kisha nevojë për më shumë sesa terapi bisede dhe vendosa të kaloj në terapinë e Desensitizimit dhe Ripërpunimit të Lëvizjeve të Syrit (EMDR).
“Një përgjigje tipike ndaj vdekjes së një njeriu të dashur është: “Duhet të kem…” Dhe deklaratat e duhet shpesh janë të rrënjosura në një sistem besimi: Unë nuk bëra mjaftueshëm për të ndihmuar të dashurin tim. EMDR ndihmon në ndryshimin e këtij sistemi besimi,” më shpjegoi Gibbs. Unë po mbaja tonelata faji dhe turpi, edhe pse ana logjike e imja e dinte se nuk kishte asnjë arsye të mirë për këtë. Me terapinë EMDR, Gibb po sugjeronte, unë mund të ndryshoj narrativën time dhe merr nën kontroll kujtimet e mia. U futëm menjëherë.
EMDR-ja është një trajtim i bazuar në prova, i zhvilluar nga Dr. Francine Shapiro, një anëtare e lartë kërkimore emeritus në Institutin e Kërkimeve Mendore në Palo Alto, Kaliforni dhe Drejtore Ekzekutive e Institutit EMDR.
Teknika përdor stimulim dypalësh (shpesh nëpërmjet lëvizjeve të syve, trokitjes së dorës ose përdorimit të sinjalizuesve të alternuar), ndërsa klienti kujton një incident traumatik dhe mendimet dhe ndjesitë fizike që e shoqërojnë atë. Stimulimi dypalësh lejon që anët e majta dhe të djathta të trurit të komunikojnë më mirë me njëri-tjetrin, gjë që i ndihmon klientët të ripërpunojnë kujtimet negative dhe të kenë reagime emocionale më pak intensive ndaj tyre. Studime të shumta kanë treguar që ajo është efektive me një ritëm shumë më të shpejtë se format e tjera të terapisë, shpesh duke dhënë përfitime pas vetëm disa seancave.
EMDR-ja ka qenë terapia e zgjedhur për veteranët e luftës me PTSD që nga fillimi i viteve 1990, por vitet e fundit, prindërit që kanë vuajtur shtatzëninë dhe humbjen e foshnjës janë referuar gjithnjë e më shumë për të. Mes tyre është 37-vjeçarja Krista Fuerst nga Mason, Michigan, e cila humbi binjakët e saj, një djalë dhe një vajzë, në lindje.
“Javët pas vdekjes së tyre, do të kisha rikthim në momente të caktuara që rrethonin vdekjen e tyre. Unë do të shihja fytyrën e doktoreshës ndërsa ajo më thoshte se ata nuk do të mbijetonin. Do të shihja fytyrat e tyre të pajetë…do të fiksoja ato imazhe. Ankthi im ishte jashtëzakonisht i lartë. Gjithçka më bëri të qaj. Ndjeva që tërbimi të fryhej ndonjëherë.”
Fuerst e kuptoi se PTSD e saj po e pengonte që të kujdesej vetëm për fëmijët e saj të gjallë. Terapisti i saj i sugjeroi të provonte EMDR.
“Ne e bëmë seancën për rreth 10 minuta dhe e përsëritëm atë çdo javë për rreth gjashtë javë. Nuk ndjeva lehtësim të menjëhershëm nga simptomat e mia, por rezultatet akumuluese ishin të mahnitshme. Rikthimet e mia u pakësuan dhe më pas në fund të gjashtë javëve, ato u ndalën plotësisht. Ankthi dhe inati im u pakësuan shumë. Ndërsa terapia EMDR nuk e ndaloi pikëllimin tim, ajo ndihmoi në mënyrë dramatike me simptomat e mia të PTSD.”
Dr. Kari Lannon është një psikologe klinike e licencuar në Virginia Beach, e cila gjithashtu ka përjetuar aborte të shumta. Ajo ka parë përfitimet e EMDR edhe si paciente edhe si profesioniste e shëndetit mendor.
“Fillimisht, ishte shumë shqetësuese,” thotë Lannon, i cili iu nënshtrua EMDR për disa muaj, disa herë në javë. “Nëpërmjet përpunimit të kujtimeve të ndryshme, unë mund të reflektoja përsëri mbi abortet spontane dhe të ndihesha ende i trishtuar…por nuk kisha mbingarkesë emocionale dhe njohëse nga trauma (që) e bëri gati të pamundur funksionimin në rolet dhe përgjegjësitë e mia në shtëpi dhe në punë.”
“Duke pasur përvojë të dorës së parë si klient përfitimet dhe rezultatet më të shpejta [se] , besoj se EMDR është një mjet thelbësor për mjekët që punojnë me traumat,” thotë Lannon. Ajo është në proces të përfundimit të trajnimit të saj EMDR.
Sot, Organizata Botërore e Shëndetësisë mbështet EMDR si një nga format e vetme të rekomanduara të psikoterapisë si për fëmijët ashtu edhe për të rriturit me PTSD. Ai gjithashtu mbështetet nga Shoqata Amerikane e Psikiatrisë.