Mbrojtja më e mirë kundër shpërthimeve të virusit Ebola është zbulimi i hershëm. Nëse zbulohet në fillim, përhapja rapide mund të parandalohet me ndërhyrje të metodave jo shumë konvencionale si izolimi i personave të infektuar dhe kufizimi i kontaktit të tyre me botën e jashtme.
Por kërkime të ndryshme sugjerojnë se shumica e mundësive për zbulim të hershëm dhe ndërhyrje janë të pakta. Në fakt, vlerësohet se shumica e kohës kur Ebola kalon nga kafshët e egra tek njerëzit, nuk zbulohet pothuajse fare, transmeton GazetaShneta.
Çdo shpërthim i Ebola fillon me një “ngjarje përhapëse”, ku një person infektohet nga një kafshë – për shembull lakuriqi i frutave. Nga kjo, njerëzit mund të infektojnë njerëz të tjerë. Sapo një shpërthim është përhapur në disa vende, kontrollimi i tij është jashtëzakonisht i vështirë, siç kanë treguar epidemitë në vitet e fundit, transmeton “Centre for Disease Control and Prevention”.
Një tipar kritik i infeksioneve të Ebola është se disa raste fillestare infektojnë shumë njerëz të tjerë, por shumica e rasteve (rreth 65%) nuk infektojnë askënd tjetër. Kjo do të thotë se çdo rast i izoluar – siç është rasti i parë kur ndodh një infektim – është ndoshta i vetmi rast.
Gjetja e këtyre rasteve është po aq e rëndësishme sa gjetja e faktorit që ka përhapur Ebolan sepse kështu mund të gjendet origjina e përhapjes.
Por reagimet e shpejta ndërkombëtare shpesh janë të ngadalshme, të komplikuara dhe të shtrenjta. Rasti i Ebola tregon se si këto lloje të përgjigjeve nuk janë gjithashtu të përshtatshme për të ndërhyrë në momentet më të rëndësishme. Në vend të kësaj, është koha që të investohet më shumë në llojet e kapaciteteve primare lokale që mund të gjejnë dhe të kufizojnë shpërthimet e këtij virusi fatal si dhe të gjenden mjete precize që detektojnë burimin e tyre./GazetaShneta/