Pra, pse kujdesi prenatal injoron temën krejtësisht?
Një javë pas lindjes së djalit tim të parë, unë harxhova shumë orë të gjumit të çmuar përkulur mbi shtratin e tij për të kontrolluar se a ishte ende me frymë, ose kontrolloja në Google në lidhje me rreziqet potenciale që mund ti hasja gjatë fillesave të mia si nënë shkruan bostonglobe.
Mënyra se si e pashë, amësia më bëri të ndihem në këtë mënyrë dhe unë do të isha nënë përgjithmonë. A do të isha gjithmonë në ankth? Dhe a do të vuante fëmija im për këtë? Kam frikë se diçka e thellë brenda meje – prirja ime, mënyra ime për ta parë botën, veten time – ishte ndryshuar.
Në të vërtetë, diçka shumë themelore kishte ndryshuar: trurin tim.
Në dy dekadat e fundit, studiuesit kanë filluar të dokumentojnë përmirësimin e trurit të nënës.
Hyrja në amësi është “një ngjarje e madhe” për trurin, thotë Jodi Pawluski, një studiues në Universitetin e Rennes 1 në Francë, i cili fokusohet në atë që ajo dhe kolegët e saj e quajnë “neurobiologji e lënë pas dore” të trurit amë transmeton Gazeta Shneta.
Gratë përjetojnë një përmbytje të hormoneve gjatë shtatzënisë, lindjes dhe ushqyerjes me gji,që primatet e trurit ndryshojnë në mënyrë dramatike në rajonet që mendohet të përbëjnë qarkun e nënës.
Disa efekte të këtyre ndryshimeve të trurit mund të moderohen me kalimin e kohës. Hulumtuesit kanë gjetur se ankthi ose hipervigjenca që shumë nënat e reja ndiejnë, për shembull, arrin kulmin në fazën postpartumin e parë të muajit dhe pastaj zvogëlohen.
Ata po fillojnë të hetojnë se si truri i nënës është prekur nga trauma, si abuzimi dhe varfëria, ose nga përdorimi i substancave.
Mjekët, librat e shtatzënisë dhe bloget e nënës zakonisht bëjnë vigjilentën e grave në listën standarde të simptomave të depresionit pas lindjes, ndonjëherë përfshirë edhe çrregullime të tjera të gjendjes, si ankthi i rëndë ose çrregullimi obsesiv i dhembjes.
Ata inkurajojnë gratë të kërkojnë ndihmë nëse përjetojnë simptoma të tilla si mungesa e shpresës, shqetësime të tepruara, probleme me lidhjen me foshnjën ose humbje të interesit për miqtë dhe familjen, veçanërisht kur këto simptoma ndërhyjnë në aftësinë e tyre për t’u kujdesur për veten ose fëmijën e tyre.
Rreth 1 në 5 gra do të zhvillojnë çrregullime të humorit postpartum në një moment pas lindjes dhe edukimi i njerëzve rreth këtyre kushteve është kritik.
Me atë pikë, u ndjeva i sigurt se do të pajtohej me konkluzionin tim: A nuk duhet të përgatitemi më mirë nënat për ndryshimet e mirë të dokumentuara të trurit që mund të prisnin, para se foshnja të lindte.
Nëse ky edukim bëhet me mend, mund të ndodh edhe fuqizimi.
Truri i nënës është një gjë e fuqishme.
Një rritje e oksitocinës në lindjen e fëmijës shkakton ndryshime që lejojnë një grua që të sinkronizohet në mënyrë të drejtpërdrejtë me foshnjën e saj nëpërmjet një koordinimi të biologjisë (përgjigjet e sincronizuara të zemrës dhe normat e zemrës) dhe sjelljen (përgjigjet në vështrim, prekje dhe vokalizime).
Andaj, rritja ndaj ndryshimeve që shfaqen pas lindjes së fëmijës janë të preferueshme të konsulidohen përhere me mjekun ose persona me përvojë në amësi./Gazeta Shneta/