Mësoni cilat simptoma të abortit duhet të kërkoni në tremujorin e dytë.
Megjithëse ato janë të rralla, duke prekur vetëm rreth 2 për qind të shtatzënive, abortet spontane ndodhin me vonesë, shkruan burimi Parents përcjell Gazeta Shneta.
Abortet e vona përkufizohen ato që ndodhin midis 14 dhe 20 javësh të shtatzënisë.
Shumë herë është e mundur të përcaktohet pse ndodhi ky dështim dhe të parashikohet shëndeti i shtatzënive të ardhshme.
Simptomat e një aborti të vonshëm janë të ngjashme me ato të një aborti të hershëm dhe zakonisht përfshijnë ngërçe të rënda dhe gjakderdhje.
Ju gjithashtu mund të vëreni mpiksje të mëdha të indeve të kaluara me gjak.
Kontaktoni menjëherë ofruesin tuaj nëse keni ndonjë nga këto simptoma.
Edhe pse mund të jetë tepër vonë për të shpëtuar fëmijën tuaj, ofruesi juaj mund të ndërmarrë hapa të rëndësishëm për të mbrojtur shëndetin tuaj, për shembull, ju mund të shtroheni në spital për t’u siguruar që nuk keni hemorragji.
Nëse gjakderdhja dhe ngërçet vazhdojnë pasi foshnja dhe placenta janë nxjerrë nga trupi juaj, mund të keni një procedurë të vogël kirurgjikale të quajtur D&C (zgjerim dhe kuretazh) për të hequr çdo ind të mbetur të shtatzënisë në mitër.
Për të mësuar më shumë rreth komplikimeve të shtatzënisë KLIKO KËTU.
Pas një aborti të vonshëm, mjeku juaj do të përpiqet të përcaktojë shkakun e abortit në mënyrë që të parandalojë të tjerët në të ardhmen.
Për shembull, nëse qafa e mitrës zgjerohet shumë herët dhe provokoi lindjen e parakohshme, mjeku mund të jetë në gjendje të përdorë cerklazhin (një teknikë që përfshin mbylljen e qafës së mitrës) për të parandaluar abortin e vonshëm gjatë shtatzënisë tuaj të ardhshme.
Dhe në raste të tjera mjeku juaj do të marrë informacion nga placenta, autopsia ose testet laboratorike.
Edhe pse jeni të pikëlluar, në një moment pas humbjes suaj është e rëndësishme që ju dhe partneri juaj të rishikoni atë që ka ndodhur në mënyrë që të përcaktoni nëse ka ndonjë gjë, mund të bëhet ndryshe me shtatzëninë e ardhshme.
Këto janë disa nga shkaqet e abortit pas tremujorit të parë:
– Probleme strukturore fetale si spina bifida dhe defekte kongjenitale të zemrës.
– Një problem anatomik i nënës, siç është një mitër e ndarë në dysh.
– Një problem me placentën, siç është shkëputja e placentës ose implantimi jonormal.
– Një infeksion që vret foshnjën, si parvovirusi, citomegalovirusi ose toksoplazmoza.
– Një infeksion që shkakton një rrjedhje në qesen amniotike ose lindje të parakohshme.
– Një qafë e mitrës e cila është shumë e dobët për të mbajtur shtatzëninë.
Përveç çështjeve mjekësore, kjo është një përvojë shqetësuese emocionalisht. Merrni aq kohë sa ju nevojitet për të marr veten. Shumë rreth jush, duke përfshirë mjekun tuaj, një punonjës social dhe familjen tuaj, mund të ofrojnë mbështetje. /Gazeta Shneta/