Gjatë dy dekadave të fundit, lëvizja pozitive e psikologjisë ka shkëlqyer kërkimin psikologjik mbi shkencën e lumturisë, potencialin njerëzor dhe lulëzimin. Ajo argumenton se psikologët duhet jo vetëm të hetojnë sëmundjen mendore, por edhe atë se çfarë e bën jetën më eme vlerë.
Babai themelues i psikologjisë pozitive, Martin Seligman, përshkruan lumturinë duke përjetuar emocione të shpeshta pozitive, të tilla si gëzimi, eksitimi dhe kënaqësia, të kombinuara me ndjenja më të thella të kuptimit dhe qëllimit, transmeton Gazeta Shneta.
Kjo nënkupton një mendim pozitiv në të tashmen dhe një opinion optimist për të ardhmen. E rëndësishmja, ekspertët e lumturisë kanë argumentuar se lumturia nuk është një formë e qëndrueshme, e pandryshueshme, por diçka fleksibile që ne duhet të punojmë për të.
Hulumtimet e fundit tregojnë se fleksibiliteti psikologjik është çelësi për lumturinë dhe mirëqenien më të madhe. Për shembull, të qenit i hapur ndaj përvojave emocionale dhe aftësisë për të toleruar periudhat e shqetësimit mund të na lejojë të lëvizim drejt ekzistencës më të pasur dhe më kuptimplote, shkruan “The Conversation”.
Studimet kanë treguar se mënyra se si reagojmë ndaj rrethanave të jetës sonë ka më shumë ndikim në lumturinë tonë sesa vetë ngjarjet që na ndodhin. Përjetimi i stresit, trishtimit dhe ankthit në një afat të shkurtër nuk do të thotë që nuk mund të jemi të lumtur në një afat të gjatë gjatë jetës tonë.
Dy shtigje drejt lumturisë
Duke e parë nga aspekti filozofik, ekzistojnë dy rrugë për të ndier lumturi, rruga hedoniste dhe ajo eudaimonike.
Hedonistët mendojnë se për të jetuar një jetë të lumtur duhet të maksimizojmë kënaqësinë dhe të shmangim dhimbjen. Kjo pikëpamje ka të bëjë me kënaqjen e orekseve dhe dëshirave të personalitetit, por shpesh është jetëshkurtër.
Në të kundërtën, qasja eudaimonike ka një kuptim më të thellë. Kjo qasje argumenton se ne duhet të jetojmë autentikisht dhe për të mirën e madhe. Ne duhet të ndjekim kuptimin dhe potencialin e jetës nëpërmjet mirësisë, drejtësisë, ndershmërisë dhe guximit.
Nëse e shohim lumturinë në kuptimin hedonist, atëherë duhet të vazhdojmë të kërkojmë kënaqësi të reja dhe përvoja për të “mbushur ” lumturinë tonë. Ne gjithashtu do të përpiqemi të minimizojmë ndjenjat e pakëndshme dhe të dhimbshme për të mbajtur lumturinë tonë sa më solide.
E nëse vendosim ta jetojmë jetës sipas mënyrës eudaimonike, do të përpiqemi të kontribuojmë tek totali duke bërë diçka më të madhe se vetja. Kjo mund të përfshijë herë pas here përvoja dhe emocione të pakëndshme, por shpesh çon në nivele më të thella gëzimi dhe kënaqësie.
Pra, udhëheqja e një jete të lumtur nuk ka të bëjë me shmangien e vështirësive; në të vërtetë jeta merr kuptim kur jemi në gjendje t’i përgjigjemi vështirësive në një mënyrë që na lejon të rritemi nga përvoja./GazetaShneta/