Çdo grua shtatzënë jo rrallëherë i vije ndërmend se si një fëmijë shtatë, tetë, apo nëntë kilogramë arrin të përshtatet me një hapje aq të madhe. Por si duket Zoti i pajis fëmijën me një kafkë të butë për një arsye.
Procesi i lindjes prodhon ndryshime mekanike dhe fiziologjike që ndihmojnë në përgatitjen e foshnjës për frymëmarrjen e saj të parë të ajrit. Një fetus nuk e merr oksigjenin e tij nga ajri, prandaj ai duhet ta marrë atë nga nëna e tij.
Mjekët tani e dinë se foshnjat e sapolindura ndoshta ndjejnë dhimbje. Por saktësisht sa e ndjejnë gjatë lindjes dhe ofrimit të tyre është ende e diskutueshme. “Nëse keni kryer një procedurë mjekësore në një foshnje pak pas lindjes, ajo me siguri do të ndjejë dhimbje.
Pra, mund të ndodhë që një foshnjë të ndiejë dhimbje ndërsa ajo po kalon përmes kanalit të lindjes – por askush nuk e di me siguri. Nëse dhimbja do të regjistrohet me një fëmijë, disa ekspertë e krahasojnë atë me një ndjenjë të shtrëngimit gradual.
‘’Është e vështirë të thuhet se çfarë ndjen një fëmijë”, thotë Dr. Auerbach. “Por dhimbja juaj dhe dhimbja e foshnjës janë krejtësisht të ndryshme. Është e mundur që dhimbja e foshnjës mund të jetë ajo që ndihet sikur shtrydh në një hapësirë të ngushtë, të tilla si ndjenja e ngjeshjes që merrni kur përpiqeni të zvarriteni nën një gardh’’, shton ai.
Për një gjë, një fëmijë që nuk ka dalur përmes kanalit të lindjes ka të ngjarë të lindë me operacion cezarian. Frymëmarrja e foshnjës e lindur me seksion cezarian mund të jetë më e shpejtë dhe më e ulët se ajo e një foshnjeje që ka lindur pas lindjes.
Kjo për shkak se kontraktimet e mitrës së nënës së tij gjatë lindjes – si dhe presioni i gjoksit të tij në kanalin e lindjes – të dyja ndihmojnë për të dëbuar lëngun nga mushkëritë./Gazeta Shneta/