Foshnjet në zhvillim kanë nevojë për oksigjen që në fillim të shtatzënisë. Kjo nuk do të thotë që bebet me të vërtetë nuk marrin frymë në bark. Përkundrazi, kordoni i kërthizës i siguron fëmijës oksigjen deri në frymën e parë.
Zhvillimi i mushkërive fillon herët në shtatzëni shkruan Medicalnewstoday, por nuk është i plotë deri në tremujorin e tretë.
Midis 24-36 javësh të shtatëzanisë, mushkëritë fillojnë të zhvillojnë alveole – qeset e vogla të mushkërive që mbushen me oksigjen. Derisa këto qese të zhvillohen plotësisht, një foshnjë mund të ketë vështirësi të marrë frymë vetë jashtë mitrës përcjell Gazeta Shneta.
Fakte të shpejta se si foshnjet marrin frymë në bark:
-Në javët më të hershme të shtatëzanisë, një foshnjë në zhvillim duket më shumë si një top qelizash sesa një person. Në këto javë të hershme, nuk ka nevojë të marrë frymë.
-Kordoni i kërthizës është burimi kryesor i oksigjenit për fetusin.
-Për sa kohë që kordoni i kërthizës mbetet i paprekur, nuk duhet të ekzistojë rreziku i mbytjes brenda ose jashtë mitrës si rezultat i prezencës së oksigjenit (mosprezencës).
Kordoni i kërthizës i siguron një foshnje gjaku të pasur me oksigjen në barkun e nënës.
Pas 5-6 javësh të shtatëzanisë, kordoni i kërthizës zhvillohet për të dhënë oksigjen drejtpërdrejt në trupin e fetusit në zhvillim.
Kordoni i kërthizës lidhet me placentën, e cila është e lidhur me mitrën. Të dy strukturat strehojnë shumë enë gjaku dhe vazhdojnë të rriten dhe zhvillohen gjatë gjithë shtatëzanisë.
Së bashku, kordoni i kërthizës dhe placenta dërgojnë lëndë ushqyese nga nëna tek fëmija. Ata gjithashtu i sigurojnë fëmijës gjakun e pasur me oksigjen të domosdoshëm për rritje.
Kjo do të thotë që nëna merr frymë për fëmijën, dhe oksigjeni në gjakun e saj transferohet më pas në gjakun e foshnjës. Nëna gjithashtu largon frymë jashtë për fëmijën, pasi dioksidi i karbonit nga foshnja zhvendoset nëpër placentë në gjakun e nënës, ekspirohet jashtë (lirohet).
Nëse ka një problem me placentën ose kordonin e kërthizës, nuk ka asnjë mënyrë tjetër që një fëmijë në zhvillim të marrë frymë. Si rezultat, çështjet me këto struktura mund të shkaktojnë defekte të lindjes, dëmtime të trurit, apo edhe vdekje të fetusit. /Gazeta Shneta/