Nënat ndajnë tregimet e tyre të jetës së vërtetë për shtatzëninë me binjakë.
Lindjet binjake janë rritur 70 përqind në tre dekadat e fundit thotë Parents. Këtu, tri nëna ndajnë përvojat e tyre të shtatzënisë dhe lindjes përcjell Gazeta Shneta.
“Unë isha e ngazëllyer, por e dija që rreziku e shtuar që erdhi me mbartjen e më shumë se një fëmije”. – Jennifer Busk, Chicikago
Kam zbuluar se kisha binjakë kur isha tetë javë shtatzënë. Unë isha e emocionuar, por edhe e frikësuar sepse gjithmonë ekzistojnë rreziqe me lindje të shumta.
Plus, gjatë gjithë shtatëzënësisë unë e dija që pushimi në shtrat mund të vinte në çdo kohë. Burri im, James, dhe unë operuam në një afat kohor të përshpejtuar për t’u përgatitur për ardhjen e foshnjeve, sepse nuk isha e sigurt se a do të mund të shkoja me termin me binjakët.
Edhe pse përfundova të kisha një seksion C, kuptova qëllimet e mia, dhe konsiderova një sukses -shtatzëninë time.
“Unë nuk dija se çfarë të prisja me një fëmijë fillon rrëfimin nëna e dytë. Kështu që fakti që do të bëhesha me dy me të vërtetë më hodhi për një lak.” – Janella Gaylord, Cobleskill, N.Y.
Zbulova se kisha binjakë në 12 javët e para. Burri im, Marku dhe unë u tronditëm plotësisht. Vendosa të kaloja tek një gjinekolog i specializuar në shtatzëni me binjake sepse isha më e vjetër në moshë pra (linda në moshën 37 vjeçe) dhe mendova se do të kujdesesha më mirë për fëmijët binjake.
Vendosa të kem një seksion cezariane të planifikuar në 38 javë. Isha në shërim për katër ditë dhe mbarova përsëri në spital një javë më vonë sepse isha ende me gjakderdhje.
Rezulton se një pjesë e placentës ishte akoma e bashkangjitur dhe duhej hequr.
Këshillat e mia për nënat që presin binjake: Mos u ndjeni fajtore kur bëni një sy gjumë ose kohë për veten tuaj. Të mbeteni shtatzënë me binjakë është punë e vështirë.
“Djemtë e mi, Max dhe Luca, ishin aq të vegjël kur lindin në 31 javë, sa unë u tremba t’i marr” tregon nëna e tretë – Desiree Mannino, Union City, N.J.
Burri im, Anthony, dhe unë u përpoqëm për dy vjet që unë të mbetem shtatzënë. Dhe pas tre tentativave me IVF unë mbeta shtatzëne.
Isha vetëm pesë javë kur zbulova se kisha binjakë.
Kam pasur një shtatëzani të ashpër. Pas 20 javëve, duart dhe këmbët e mia filluan të kruhen dhe unë u diagnostikova me kolestazinë e shtatzënisë, një gjendje e mëlçisë që mund të rrisë rrezikun për lindje të parakohshme ose abortim.
Unë menjëherë fillova me ilaçe dhe, në javët në vijim, foshnjet u monitoruan nga rrahjet e tyre të zemrës dy herë në javë. Pas, 28 javëve, unë u diagnostikova me preeklampsi. Dhe u pranova në spital dhe u shtrova në regjim shtrat.
Në 31 javë, uji im u prish dhe unë morra një prerje cezariane.
Gjëja e mahnitshme ishte se sapo linda, presioni i gjakut u kthye në normal dhe kruajtja u qetësua.
Ishte e vështirë të shihja foshnjet e mia me të gjitha ato tuba në njësinë e kujdesit intensiv neonatal, por ndërsa tubat u hoqën, fillova të ndjehem më i sigurt si nënë.
Max dhe Luca u kthyen në shtëpi pas pesë javësh në spital, dhe tani ata janë aq të shëndetshëm sa mund të jenë. /Gazeta Shneta /