Për binjakët e palindur të Gina Acevedo – të cilët vuanin nga Sindroma e Transfuzionit Binjake-në- Binjake – shpresa e vetme për të mbijetuar ishte një operacion i rrezikshëm, në mitër.
Me vetëm disa orë për të kaluar para operacionit për të shpëtuar djemtë e saj binjakë të palindur shkruan Parents, Gina Acevedo iu drejtua burrit të saj, Aleksit, dhe me lot në sy i tha asaj se dëshironte të emëronte djemtë e tyre.
“Nëse djemtë e mi do të vdisnin, unë do të doja që secili prej tyre të kishte një emër, ashtu si çdo fëmijë tjetër,” thotë ajo përcjell Gazeta Shneta.
Ky sindrom kishte një shkallë vdekshmërie pothuajse 100 përqind.
Gina dhe Alex ranë dakord për dy emra të preferuar: Binjaku më i vogël, i njohur më parë si Baby B, tani ishte Joaquin Niguel. Vëllai i tij, Baby A, ishte Benicio David.
Emrat e mesëm të bebeve nderuan babanë e Ginës, Davidin dhe vëllain e Aleksit Niguel, të dy udhëtuan për në Minneapolis për të qenë në spital me Gina dhe Alex.
Në shtatzënitë e shëndetshme, binjakët identikë, të cilët ndajnë një placentë, gjithashtu ndajnë lidhje të enëve të gjakut brenda asaj placentë, të cilat rrjedhin mbrapa dhe me radhë në mënyrë të barabartë midis secilit fëmijë.
Por me këtë lloj sindromi, ato lidhje bëhen të çekuilibruara dhe rrjedhin më shumë drejt një fëmije, duke shkaktuar një shpërndarje të pabarabartë të gjakut.
Benicio po merrte më shumë furnizim me gjak, gjë që po frynte qesen e tij amniotike dhe e vinte atë në rrezik të dështimit të zemrës.
Joaquin, nga ana tjetër, nuk i mjaftonte. Ai ishte dehidratuar rëndë dhe nuk po rritet me një shkallë të shëndetshme.
Shpresa më e mirë për binjakët ishte një procedurë relativisht e re, e quajtur kirurgji fetoskopike e ablacionit, e cila ndan enët e gjakut në mënyrë që çdo binjak të ketë qarkullimin e tij të pavarur të gjakut.
Konsiderohet si shansi më i mirë për bebet me Sindromin e Transfuzionit Binjake-në Binjake, me 76 përqind të operacioneve që mbajnë të paktën një fëmijë të gjallë.
Gina ishte zgjuar për operacionin minimalisht invaziv dhe ishte në gjendje të shihte se çfarë po ndodhte në një monitor në dhomën e operacionit.
“Në një moment pashë qartë një këmbë,” kujton ajo. “E tëra që mund të mendoja ishte se ishte këmba më e prerë që kisha parë ndonjëherë.”
Ekipi kirurgjikal punoi për të ndarë qarkullimin e gjakut të binjakëve, kështu që ishte si ai i binjakëve vëllazëror.
Në dhomën e saj të spitalit, Gina mbylli sytë kur Dr. Lynch-Salamon rrëshqiti dorezën e ultratingullit mbi barkun e saj. Kishte kaluar vetëm disa orë pas operacionit. Nëse foshnjet e saj kishin vdekur, ajo nuk do që të shohë trupat e tyre të pajetë në ekran.
Por kur ajo dëgjoi doktor Lynch-Salamon të thoshte “Dy rrahje zemre”, lotët erdhën shpejt.
Gina hapi sytë. Kishte mpiksje gjaku që qarkullonin rreth djemve të saj, por ajo mund të shihte që nivelet e tyre të lëngjeve ishin të njëtrajtshme. Ajo mund të shihte që të dy ishin gjallë.
Një lojë e pritshme e frikshme…/Gazeta Shneta/